انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
10
1
2014
05
22
تغییر فلور علفهایهرز مزارع گندم آبی کرمانشاه پس از یک دهه
1
21
FA
مژگان
ویسی
مرکز تحقیقات کرمانشاه
moveisi@yahoo.com
حمید
رحیمیان مشهدی
دانشگاه تهران
hrahimian@hotmail.com
حسن
علیزاده
دانشگاه تهران
malizade@ut.ac.ir
مهدی
مین باشی
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
مصطفی
اویسی
دانشگاه تهران
moveisi@ut.ac.ir
مطالعهای جهت ارزیابی تغییرات فلور جوامع علفهایهرز مزارع گندم آبی استان کرمانشاه، در سالهای 1381 و 1391 صورت گرفت. 85 مزرعه در 11 شهرستان ارزیابی شد. در سال 1391، فراوانی، تراکم و شاخص غالبیت گونهها، محاسبه شد و سپس با شاخصهای سال 1381 مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج در سال 1391 نشان داد، در مزارع گندم آبی استان کرمانشاه 112 گونه علفهرز وجود دارد که از این میان 18 گونه باریک برگ و 94 گونه پهن برگ میباشند.گونههای پیچک صحرایی (<em>Convolvulus arvensis</em>)، یولاف وحشی زمستانه (<em>Avena ludoviciana</em>)، خردل وحشی (<em>Sinapis arvensis</em>) و جودره (<em>Hordeum spontaneum</em>) بیشترین شاخص غالبیت را در سال 1381 داشتند. این گونهها در سال 1391 نه تنها غالب بودند بلکه به ترتیب 3/128، 14/29، 46/51، 31/36 درصد نسبت به سال 1381 افزایش در شاخص غالبیت نشان دادند. در حالی که گونههای بی تی راخ (<em>Galium tricornutum</em>)، شیرین بیان (<em>Glycyrrhiza glabra</em>) و دانه قناری مدیترانهای (<em>Phalaris</em> <em>brachytsachys</em>) به ترتیب 45/10، 27/52 و 16/27 درصد نسبت به سال 1381 کاهش در شاخص غالبیت را نشان دادند. در سال 1391 نسبت به ده سال پیش، 44 گونه علفهرز جدید درکوادراتهای درون مزرعه شناسایی شد که در سال 1381 مشاهده نشده بودند. علاوه برآن در خارج از کوادرات و حاشیه داخلی مزرعه 48 گونه علفهرز جدید شناسایی گردید. تنوع شانون بین سالهای 1381 و 1391 در شهرستانهای کرمانشاه و کنگاور تفاوت معنی دار آماری داشت. شاخص غالبیت سیمپسون در سال 1391 حاکی از افزایش یکنواختی گونهای در شهرستان کرمانشاه بود.
تغییر فلور علفهرز,مزارع گندم,تنوع شانون,شاخص غالبیت
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11152.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11152_0129efa96b01b43f4fcf6b0694a0d279.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
10
1
2014
05
22
تاثیر ترکیب علفکشها بر کنترل علفهایهرز مزارع کلزا با تاکید روی تیره شب بو
21
31
FA
پرویز
شیمی
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
parvizshimi@gmail.com
عبدالعزیز
حقیقی
مرکز تحقیقات گلستان
یحیی
ابطالی
مرکز تحقیقات مازندران
رضا
پورآذر
مرکز تحقیقات اهواز
reza.pourazar@gmail.com
محمد
جمالی
مرکز تحقیقات فارس
mohammad_jamali84@yahoo.com
مرتضی
نورعلی زاده
مرکز تحقیقات مازندران
طی یک آزمایش در استانهای خوزستان، گلستان، مازندران و فارس در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار و 17 تیمار، مخلوط علفکشهای ترایفلورالین (ترفلان 48% امولسیون) قبل از کاشت و مخلوط با خاک و متازاکلر + کوین مراک (بوتیزان استار، 6/41% اس سی) پیش رویشی، جهت کنترل بهتر علفهایهرز کلزا بویژه تیره شب بو مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از ترفلان به میزان 2 لیتر + کلوپیرالید 30% اس ال (لونترل) به میزان 8/0 لیتر در هکتار پس رویشی، ترفلان به میزان 5/1، 2 و 5/2 لیتر در هکتار ،بوتیزان استار به میزان 5/1، 2 و 5/2 لیتر در هکتار، ترفلان به میزان 5/1، ۲ و 5/2 لیتر در هکتار پیش کاشت + بوتیزان استار به میزان 5/1، 2 و ۵/۲ لیتر پیش رویشی وشاهد بدون علفهرز. علفهایهرز باریک برگ کل آزمایش توسط 75/0 لیتر علفکش گالانت سوپر کنترل شدند. نتایج نشان داد که در فارس و گلستان، مخلوط دو علفکش ترفلان و بوتیزان استار خسارت زیادی را به کلزا وارد آورد، ضمن این که سبب کارائی بهتر بوتیزان استار به تنهایی نگردید. در مازندران نتایج مشابه بود با این تفاوت که کلزا متحمل خسارت نشد. در خوزستان، ترکیب دو علفکش نه تنها تاثیر سوء روی کلزا نداشت بلکه سبب افزایش کنترل علفهایهرز و عملکرد گردید.دریافت نتیجه متفاوت در استانهای مختلف به نوع خاک نسبت داده شد و توصیه گردید قبل از استفاده از مخلوط این دو علفکش در هر مزرعه و منطقه، حتما یک آزمایش اولیه انجام شود.
بوتیزان استار,ترفلان,مخلوط علفکشها,کنترل شیمیایی
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11153.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11153_feb9f5340e4f95cf58973c08d00b52ef.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
10
1
2014
05
22
اثر کم آبیاری و طول دوره تداخل تاج خروس ریشه قرمز در مراحل مختلف رشد بر عملکرد دانه و درصد روغن آفتابگردان
33
46
FA
زهرا
کیامرثی
دانشگاه شیراز
سیدعبدالرضا
کاظمینی
دانشگاه شیراز
به منظور بررسی اثر تنش کم آبی و طول دوره تداخل تداخل تاج خروس ریشه قرمز (<em>Amaranthus retroflexus</em>) بر رشد و عملکرد آفتابگردان (<em>Helianthus annuus</em>)، آزمایشی مزرعهای در دو سال زراعی 89-1388 و 90-1389 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتور اصلی شامل کم آبیاری در سه سطح (آبیاری نرمال، آبیاری در 75 و 50 درصد ظرفیت مزرعه) و طول دوره تداخل علفهرز تاج خروس در دو گروه به ترتیب: رقابت علفهرز تا مرحلهی 8 برگی، 12برگی، ظهور طبق، گلدهی و رسیدگی (تداخل تمام فصل) آفتابگردان و گروه دوم، کنترل تاج خروس تا مراحل فوق به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که با افزایش شدت کم آبیاری از 100 به 75 و به 50 درصد ظرفیت مزرعه،درصد روغن، عملکرد دانه و اجزاء عملکرد دانه آفتابگردان (تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه) در هر دو سال کاهش یافت. با افزایش طول دوره تداخل تاج خروس، به دلیل افزایش رقابت با گیاه زراعی عملکرد دانه، اجزای عملکرد، درصد روغن دانه و ارتفاع بوته آفتابگردان کاهش یافت و این کاهش از مرحله 12 برگی به مرحله ظهور طبق معنیدار بود. اثر تنش آبی بر کاهش وزن خشک علفهرز در مقایسه با گیاه زراعی بیشتر بود. تنش آبی تاثیر تداخل تاج خروس را افزایش داد به عبارت دیگر تاثیر علفهرز بر رشد و عملکرد آفتابگردان با اعمال تنش آبی بیشتر شد.
علفهرز,کم آبیاری,تداخل,ظرفیت مزرعه
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11167.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11167_d4611d6793fc48ad50fd1b8e91711d4f.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
10
1
2014
05
22
ارزیابی قطع مکانیکی در مراحل مختلف رشد و نمو گیاه بر شاخص زیستایی بذر گاوپنبه (Abutilon theophrasti)
47
60
FA
فرناز
کردبچه
دانشگاه تهران
fnzk226@gmail.com
حمید
رحیمیان مشهدی
دانشگاه تهران
hrahimian@hotmail.com
حسن
علیزاده
دانشگاه تهران
malizade@ut.ac.ir
مصطفی
اویسی
دانشگاه تهران
moveisi@ut.ac.ir
رضا
توکل افشاری
دانشگاه تهران
tavakolafshari@um.ac.ir
آزمایشهای گلخانهای و مزرعهای به منظور بررسی تاثیر روشهای مختلف قطع مکانیکی در مراحل مختلف رشد و نمو گیاه مادری بر زیستایی (%)، اندازه (mm<sup>2</sup>) و وزن صد دانه (گرم) بذور علفهرز گاوپنبه (<em>Abutilon theophrasti</em>) انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل سه روش قطع مکانیکی گیاه مادری در مراحل رشدی کپسولهای بذر پس از گلدهی بود. سه روشهای قطع مکانیکی شامل: (1) قطع گیاه کامل از سطح خاک و بدون جداسازی کپسولها سپس قرار دادن گیاهان به مدت چهار هفته در شرایط گلخانه و یا روی سطح خاک مزرعه (EPD)، (2) کپسول از گیاه جداسازی شد و سپس به مدت چهار هفته در شرایط گلخانه و یا روی سطح خاک مزرعه قرار داده شد (CD) و (3) کپسول از گیاه جداسازی شد و بلافاصله تحت آزمون زیستایی (%) قرار گرفت، اندازه (mm<sup>2</sup>) و وزن صد دانه (g) بذور اندازه گیری شد (CF). زیستایی (%)، اندازه (mm<sup>2</sup>) و وزن صد دانه (g) بذور تیمارهای EPD و CD پس از چهار هفته دوره خشکی مورد آزمون قرار گرفتند. در تمامی تیمارهای قطع مکانیکی کپسولهای موجود بر روی یک گیاه بر اساس رنگ به چهار مرحله تکاملی تفکیک شدند. در هر دو آزمایش گلخانهای و مزرعهای، بذور حاصل از اولین مرحله تکاملی، فاقد زیستایی بودند. ظهور بذر زیستا از مرحله دوم تکاملی بذر بود و در مرحله سوم و مراحل بعدی تکاملی به زیستایی کامل رسید. در هر دو آزمایش گلخانهای و مزرعهای، زمان رسیدن به زیستایی کامل در بذور تازه برداشت شده و بلافاصله مورد آزمون زیستایی قرار گرفته CF (به ترتیب روزهای دهم و هفتم پس از گلدهی) نسبت به دو تیمار EPD و CD بیشتر بود. در آزمایش گلخانهای، تیمارهایی که در گلخانه به مدت چهار هفته ماندند، زیستایی بذور حاصل از کپسول جداسازی شده بیشتر از بذور حاصل از گیاه کامل قطع شده بود. ولی، در آزمایش مزرعهای تیمارهای EPD و CD، زیستایی بذور حاصل از گیاه کامل قطع شده بیشتر از کپسول قطع شده بود. در آزمایش گلخانهای اندازه بذور حاصل از کپسول جداسازی شده از گیاه مادری (تیمار CD) کمتر از بذور حاصل از کپسول متصل به گیاه مادری (تیمار EPD) بود؛ در حالی که در آزمایش مزرعهای تفاوت معنیداری در اندازه بذر این دو تیمار نبود. این نتیجه، نشان دهنده سرعت خشک شدن بیشتر در بذور حاصل از کپسولهای جداسازی شده نسبت به متصل به گیاه مادری در آزمایش گلخانهای نسبت به مزرعهای بود که دلیلی برای حفظ زیستایی بیشتر در این بذور بود. احتمالاً در گلخانه تفاوت در زیستایی به دلیل مقاومت به پسابش بیشتر در بذور حاصل از کپسولهای جداسازی شده از گیاه مادری نسبت به متصل به گیاه مادری بود. نتیجه عکس دیده شده در مزرعه در این دو تیمار، میتواند به دلیل مرطوب بودن خاک در دوره چهار هفتهای پس از قطع کردن گیاهان باشد. یافتههای این تحقیق، نشان میدهند که به عنوان یک مدیریت موثر برای جلوگیری از تولید بذر زیستا در علفهرز گاوپنبه میتوان از کولتیواسیون مکانیکی و یا موور زدن و یا قطع کل گیاه به طور کامل (متصل ماندن کپسولها به گیاه مادری) در طول ماههای گرم تابستان در مناطق کم باران و از قطعه قطعه کردن اندام هوایی گاوپنبه به قطعات کوچکتر (دیسک) در مناطق مرطوب پر باران استفاده کرد. همچنین این گونه میبایست قبل از مرحله دوم تکاملی بذر قطع شود تا کمترین بذور زیستا وارد بانک بذر خاک شوند.
جداسازی کپسول,اتصال کپسول,مرحله تکاملی بذر,مقاومت به پسابش,کنترل مکانیکی
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11171.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11171_d67455fd6e923a6195edf0b641f2a700.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
10
1
2014
05
22
ارزیابی توانایی تحمل رقابت ارقام بومی و اصلاح شده برنج (Oryza sativa L.) در برابر علفهرز اویارسلام زرد (Cyperus esculentus L.)
61
73
FA
محمود
محمدی
دانشگاه تربیت مدرس
همت اله
پیردشتی
دانشگاه ساری
pirdasht@yahoo.com
قاسم
آقاجانی مازندرانی
دانشگاه ساری
سید یوسف
موسوی طغانی
دانشگاه ساری
این پژوهش به منظور ارزیابی اثر تراکم علفهرز اویارسلام زرد (<em>Cyperus esculentus</em>) بر برخی از صفات فیزیولوژیک، مورفولوژیک و عملکرد ارقام برنج (<em>Oryza sativa</em>) در سال زراعی 91-1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد. در این آزمایش دو فاکتور تراکم علفهرز اویارسلام زرد در چهار سطح (شامل شاهد، 60، 120 و 180 بوته در متر مربع) و رقم برنج در سه سطح (شامل طارم به عنوان رقم محلی، شیرودی و قائم به عنوان ارقام اصلاح شده) بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس بیانگر اختلاف کاملاً معنیدار تعداد علفهرز، رقم و برهمکنش آنها از نظر صفات طول ساقه، سطح برگ پرچم، تعداد برگ، وزنتر و خشک برگ، میزان کلروفیل، محتوای کلروفیل (SPAD)، شاخص برداشت و عملکرد شلتوک بود. بررسی مقایسه میانگین صفات در تمامی ارقام نشان از کاهش میزان آنها تحت شرایط رقابت با این علفهرز بود، به طوری که کمترین میزان این صفات در تراکم 180 بوته از این علفهرز در متر مربع بدست آمد. همچنین شیب معادلات در تجزیه رگرسیونی بین ارقام برنج نشان داد که واکنش ارقام برنج نسبت به افزایش تراکم این علفهرز یکسان نبوده است، به طوری که رقم طارم با کمترین میزان شیب خط در صفات سطح برگ پرچم (y= 33.22 - 0.04x)، طول ساقه (y= 105.33 - 0.20x)، تعداد پنجه بارور (y= 22.5 - 0.03x)، شاخص برداشت (y= 24.98 - 0.3x) و عملکرد شلتوک (y= 366.6 - 0.57x) به عنوان یک رقابتکننده قوی (01/0<em>P</em>≤) و ارقام شیرودی و قائم به ترتیب در ردههای بعدی به عنوان رقابتکنندههای ضعیفتر در برابر این علفهرز قرار گرفتند.
برنج,تداخل,رقابت,اویارسلام زرد,علفهرز
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11175.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11175_6752b6310458f237c999a4870eac66f0.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
10
1
2014
05
22
اثر فاکتورهای محیطی و مدیریتی بر غنای گونهای علفهایهرز محصولات تابستانه در استان ایلام
75
93
FA
مهرشاد
براری
دانشگاه ایلام
bararym@gmail.com
محمدعلی
باغستانی
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
baghestani@hotmail.com
مرزبان
فرامرزی
دانشگاه ایلام
مرتضی
عموزاده
مرکز علمی کاربردی مهرگان
به منظور بررسی غنای گونهای علفهایهرز در مزارع محصولات تابستانه (ذرت، برنج، لوبیا، یونجه) استان ایلام، 21 مزرعه در شهرستانهای سرابله، درهشهر و دهلران که دارای الگوی اقلیمی متفاوتی بودند طی سال زراعی 89-1388 انتخاب گردید و شاخصهای جمعیتی و پراکنش آنها بررسی شد. در هر مزرعه مشخصات جغرافیایی توسط دستگاه GPSثبت گردید. نتایج نشان داد که در مزارع ذرت استان 26 گونه علفهرز وجود دارد. بر اساس شاخص غالبیت پهن برگهای مهم این زراعت آفتاب پرست (<em>Heliotropium europaeum</em>)، تاج خروس خوابیده (<em>Amaranthus bliotoides</em>)، پیچک صحرایی (<em>Convolvulus arvensis</em>)، خرفه (<em>Portulaca oleracea</em>) و کنف وحشی (<em>Hibiscus trionum</em>) بودند. دو علفهایهرز قیاق (<em>Sorghum halepense</em>) و سوروف (<em>Echinochloa crus galli</em>) باریک برگهای غالب ذرت در این استان بودند. بیشترین پایداری متعلق به دو گونه تاج خروس خوابیده و قیاق به میزان 77/77 بود. در بین متغیرهای مستقل مدیریتی، نوع محصول و تاریخ کاشت بیشترین تأثیر را در غنای گونهای علفهایهرز زراعتهای تابستانه این استان داشتند.
اقلیم,پایداری,پراکنش علفهرز,محصول
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11178.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11178_edb92be47e069dfaac55a68157ea9ff4.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
10
1
2014
05
22
مطالعه تأثیر چند علفکش در مهار علفهایهرز سورگوم علوفهای (Sorghum bicolor L. Moench)
95
106
FA
محمدحسن
هادیزاده
مرکز تحقیقات مشهد
mhadizadeh@gmail.com
حسین
ترابی
مرکز تحقیقات مشهد
رضا
پورآذر
مرکز تحقیقات اهواز
reza.pourazar@gmail.com
محمدعلی
باغستانی
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
baghestani@hotmail.com
به منظور بررسی کارایی ترکیبهای مختلف علفکشهای پیشرویشی و پسرویشی برای مهار علفهایهرز سورگوم علوفهای، آزمایشی در سال 1389 و در سه منطقه مشهد، اهواز و ورامین انجام شد. قالب طرح، بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار و 10 تیمار بود. تیمارها شامل دو علفکش پیشرویشی استوکلر (آسنیت EC 50%) و پندیمتالین (استومپ EC 33%) به میزان 5/3 لیتر ماده تجاری در هکتار در ترکیب با چهار علفکش پسرویشی توفوردی + امسیپیآ (SL 5/67%)، توفوردی + دایکامبا (دیالن سوپر SL 6/46%)، بروموکسینیل + امسیپیآ (برومایسید ام آ EC 40%) و بنتازون (بازاگران SL 48%) به ترتیب به میزان 5/1، یک، 5/1 و 2/1 لیتر از ماده تجاری در هکتار همراه با دو شاهد بدون وجین و با وجین پیاده شدند. همه تیمارها در کنترل پهنبرگها موفق بودند و با توجه به غالبیت پهنبرگها دراین تحقیق، عملکرد علوفه خشک سورگوم نسبت به شاهد بدون وجین در همه تیمارها افزایش یافت. تیمار استوکلر به همراه بروموکسینیل + امسیپیآ در مهار پهنبرگها موفقتر بود، در حالی که تیمارهای ترکیبی با بنتازون از کارایی کمتری برخوردار بودند. هیچیک از علفکشهای استوکلر و پندیمتالین قادر به کنترل باریکبرگ چند ساله قیاق (<em>Sorghum halepense</em>) نبودند، در حالی که باریکبرگ یکساله درنهسرخه (<em>Echinocloa colonum</em>) توسط آنها کنترل شد. استوکلر در کنار بنتازون در مهار اویارسلام مؤثر بود ولی نشانههایی از خسارت توسط آنها روی سورگوم مشاهده شد. گیاهسوزی جزئی استوکلر در مشهد با کاهش عملکرد سورگوم همراه نبود و توانست علفهایهرز را مهار کند در حالی که گیاهسوزی بنتازون در اهواز موجب کاهش عملکرد شد.
نشانگان خسارت,کنترل شیمیایی,پیشرویشی,پسرویشی
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11180.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11180_e24fd3273af4d6fb37a5d1636342aa0c.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
10
1
2014
05
22
بررسی تغییر فلور علفهایهرز مزارع گندم آبی شهرستانهای ساوجبلاغ و شیروان از 1379 تا 1390
107
119
FA
ندا
پاسبان زیارت
دانشگاه تهران
pasban1067@gmail.com
حمید
رحیمیان مشهدی
دانشگاه تهران
hrahimian@hotmail.com
حسن
علیزاده
دانشگاه تهران
malizade@ut.ac.ir
مهدی
مین باشی
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
به منظور تعیین تغییرات فلور علفهایهرز مزارع گندم آبی شهرستانهای ساوجبلاغ و شیروان، نتایج بررسیهای انجام شده در سال 1379 و 1390 مقایسه شدند. بر اساس نتایج اولین بررسی (1379) در شهرستان ساوجبلاغ، 57 گونه متعلق به 19 خانواده گیاهی و در شهرستان شیروان 28 گونه متعلق به 13 خانواده گیاهی شناسایی شد. در بررسی دوم (1390) در شهرستان ساوجبلاغ، 53 گونه متعلق به 19 خانواده گیاهی و در شهرستان شیروان 53 گونه متعلق به 18 خانواده مشاهده شد. تعدادی از گونهها از فلور حذف شده و تعدادی گونه جدید به فلور اضافه شده بودند. شاخص غالبیت گونهها تغییر کرده، بعضی از گونهها غالبیت خود را از دست داده و بعضی ازگونهها جزو گونههای غالب شده بودند. تغییر در شاخص غالبیت هر گونه به دلیل تغییر در فراوانی، تراکم یا هر دو بود که میتواند به عوامل زیادی بستگی داشته باشد. در ساوجبلاغ وقوع غالبیت اکثر گونهها از جمله هفت بند (<em>Polygonum avicular</em>)، بی تی راخ (<em>Galium aparine</em>)، ارشته خطایی (<em>Lepyrodiclis holosteoides</em>)، سیزاب پا خمیده (<em>Veronica camplypoda</em>)، شاه تره ایرانی (<em>Fumaria vaillanti</em>) به دلیل افزایش در تراکم بود اما در شیروان غالبیت اکثر گونهها از جمله سلمه تره (<em>Chenopodium album</em>)، ماشک (<em>Vicia villosa</em>)، ناخنک (<em>Goldbachia laevigata</em>)، کنگر صحرایی (<em>Circium arvense</em>) به دلیل افزایش در فراوانی بود و فقط در گونه غالب هفت بند به دلیل افزایش در تراکم بود. عدم تغییر در غالبیت علفهایهرز باریک برگ مزارع گندم شهرستان ساوجبلاغ بیانگر این است که روشهای مدیریتی اعمال شده پس از یک دهه نتوانسته است گونههای یولاف وحشی زمستانه (<em>Avena ludviciana</em>) و چاودار (<em>Secale cereale</em>) را کنترل نماید. تغییر شاخص غالبیت علفهایهرز پهن برگ مزارع گندم این شهرستان و غالب شدن گونههای هفت بند، ارشته خطایی و سیزاب پا خمیده نشان دهنده تغییر فلور گونههای پهن برگ در پاسخ به روشهای مدیریتی اعمال شده است. ورود گونههای جدید به مزارع گندم شهرستان شیروان قابل ملاحظه بود. به نظر میرسد با بررسی روشهای مدیریتی اعمال شده و تطبیق آنها با تغییرات ایجاد شده در ترکیب گونههای این دو منطقه میتوان دلایل تغییر و راهکارهای لازم را به دست آورد و برای مدیریت گونههای جدید برنامه ریزی نمود.
تراکم,شاخص غالبیت,فراوانی
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11182.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_11182_a616c95fa9ea2774fc2edcc9dac1146a.pdf