انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
11
2
2015
12
22
تاثیر سس زراعی (Cuscuta campestris) بر برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و عملکرد چغندرقند (Beta vulgaris)
105
115
FA
ناصر
جعفرزاده
مرکز تحقیقات ارومیه
jafarzadeh.naser@gmail.com
هاشم
هادی
دانشگاه ارومیه
h.hadi@urmia.ac.ir
علیرضا
پیرزاد
دانشگاه ارومیه
pirzada@gmail.com
محمدعلی
باغستانی
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
baghestani@hotmail.com
رامین
ملکی
جهاد دانشگاه ارومیه
malekichem@gmail.com
استان آذریابجان غربی به دلیل دارا بودن شرایط مطلوب آب وهوایی، دومین قطب تولید چغندرقند در ایران میباشد. علفهایهرز بخصوص سس زراعی یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر کاهش عملکرد کمی و کیفی چغندرقند میباشند. به منظور ارزیابی تاثیر سس زراعی بر رنگیزههای فتوسنتزی و عملکرد کمی وکیفی چغندرقند، آزمایشی با استفاده از آزمون t جفت شده در سال زراعی 1393 در چهار مزرعه در شهرستان ارومیه انجام شد. مزارع مورد مطالعه تاریخ کاشت یکسان (دهه سوم فروردین ماه)، تراکم یکنواخت (8 بوته در مترمربع) و رقم یکسان (اکباتان) داشتند. در این آزمایش از هر مزرعه، 30 بوته سالم و 30 بوته آلوده به سس انتخاب شدند. ویژگیهای فیزیولوژیک و عملکرد به ترتیب در مرحله استقرار بوته (12-8 برگی) و در زمان برداشت مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که سس زراعی اثرات منفی برکارآئی فتوسنتزی برگهای چغندرقند داشتند، به طوری که کلروفیل <em>a</em>، <em>b</em> و کلروفیل کل به ترتیب 38، 18 و 30 درصد کاهش یافتند، ولی کاروتن تغییر معنیداری نداشت. از طرف دیگر صفات عملکرد ریشه 25 درصد، قند 8/1 درصد، عملکرد قند ناخالص 3/24 درصد، عملکرد قند خالص 5/18 درصد و وزن خشک اندامهای هوایی 18 درصد کاهش یافتند. همچنین نتایج ناخالصیهای ریشه نشان داد که سس زراعی نیتروژن و سدیم را افزایش داد (به ترتیب 3/37 و 2/28 درصد) و پتاسیم تغییر معنیداری نداشت.
پتاسیم,سدیم,علفهرز انگل,کاروتنوئید,کلروفیل
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20262.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20262_c37c1afb469420a39ab724f43856765a.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
11
2
2015
12
22
تاثیر سطح فراهمی آب بر رویش دو علفهرز کشیدهبرگ گندم وحشی (Triticum boeoticum Boiss) و جودره (Hordeum spontaneum C.Koch) در مقایسه با گندم زراعی (Triticum aestivum)
117
128
FA
سیدکریم
موسوی
0000-0001-6428-7520
دانشجوی دانشگاه فردوسی مشهد
skmousavi@gmail.com
علی
قنبری
دانشگاه مشهد
alighanbari36@yahoo.com
رضا
قربانی
دانشگاه فردوسی مشهد
ghorbani43@gmail.com
محمدعلی
باغستانی
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
baghestani@hotmail.com
به منظور بررسی تاثیر سطح فراهمی آب بر رویش دو علفهرز گندم وحشی یونانی و جودره در مقایسه با گندم زراعی آزمایشی به صورت کرتهای خردشده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقاتی باغ ملی فلاحت مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی لرستان در سال زراعی1392 اجرا شد. میزان فراهمی آب در 8 سطح (5/2، 5، 5/7، 10، 5/12، 15، 5/17 و 20 میلیمتر) به کرتهای اصلی و انواع بذر گونههای گیاهی در پنج سطح (بذر پوشینهدار گندموحشی، بذر فاقد پوشینه گندم وحشی، بذر پوشینهدار جودره، بذر فاقد پوشینه جودره و بذر گندم زراعی) به کرتهای فرعی اختصاص داده شد. فراهمی آب مورد نیاز برای رویش بذور گندم وحشی و جودره به ترتیب 8/73 و 1/51 درصد بیشتر از آب مورد نیاز رویش بذر گندم زراعی بود. با افزایش سطح فراهمی آب از 5/12 میلیمتر به 15، 5/17 و 20 میلیمتر، بیشینه درصد رویش گندم وحشی به ترتیب 9/1، 8/3 و 2/6 برابر و بیشینه رویش جودره به ترتیب 68/1، 01/2، 25/3 برابر شد. نتایج این پژوهش گویای رویش بخش اعظمی از بذور علفهای هرز گندم وحشی و جودره (بیش از 75 درصد) در صورت فراهمی کافی آب است، که این موضوع میتواند در مدیریت این علفهای هرز به کار آید.
مقدار آب در دسترس,روند رویش,علفهای هرز باریکبرگ
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20263.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20263_5f6231c0e0120bce5386fc3f05fb7d55.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
11
2
2015
12
22
بررسی جوانهزنی و فنولوژی علفهرز سس (Cuscuta campestris) در مزارع چغندرقند (Beta vulgaris)
129
143
FA
ناصر
جعفر زاده
مرکز تحقیقات ارومیه
علیرضا
پیرزاد
دانشگاه ارومیه
pirzada@gmail.com
هاشم
هادی
دانشگاه ارومیه
h.hadi@urmia.ac.ir
محمدعلی
باغستانی
موسسه تحقیقات گیاهپشکی
baghestani@hotmail.com
رامین
ملکی
جهاد دانشگاهی ارومیه
malekichem@gmail.com
سس زراعی (<em>Cuscuta campestris</em>) به عنوان علفهرز انگل ساقه در سالهای اخیر خسارت فراوانی به زراعت چغندرقند در استان آذربایجان غربی وارد کرده است. شاخصهای جوانهزنی، اثرات انگل بر رشد و عملکرد چغندرقند و فنولوژی سس در شرایط آزمایشگاه، گلخانه و مزرعه در سال 1393 در مرکز تحقیقات کشاورزی ومنابع طبیعی آذربایجان غربی مورد بررسی قرار گرفت. حداکثر جوانهزنی (73 تا 76 درصد) سس در دمای 25-30 درجه سانتیگراد رخ داد. با افزایش فاصله کشت بین میزبان و انگل از پنج به 15 سانتیمتر، کاهش 63 درصدی وزن خشک سس و افزایش 4/31 درصدی وزن ریشه چغندرقند مشاهده شد. در فواصل پنج، 10 و 15 سانتیمتری میزبان و سس، وزن خشک اندامهای هوایی چغندرقند نسبت به شاهد بدون سس به ترتیب 38، 29 و 3/12 درصد کاهش یافت. پژوهش حاضر نشان داد که چرخه زندگی سس زراعی از کاشت بذر تا تولید بذر طی چهار مرحله رشدی، از مرحله سبز شدن شروع شده و با کسب 9/716 درجه – روز رشد به حیات خود ادامه داد. گلدهی طولانیترین (473 درجه– روز رشد) و سبز شدن کوتاهترین ( 95 درجه - روز رشد) مراحل رشدی سس زراعی بود.
تولید بذر,جوانهزنی,درجه – روز رشد,میزبان,علفهرز انگل
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20264.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20264_50cc60f7909caca93f1c73298ab06bb2.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
11
2
2015
12
22
فنولوژی تطبیقی جودره (Hordeum spontaneum) در مزرعه گندم از مرحله جوانهزنی تا پایان دوره خواب
145
157
FA
احمد
دیه جی
دانشجوی دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات
ahmad6619@yahoo.com
محمدعلی
باغستانی
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
baghestani@hotmail.com
بتول
صمدانی
موسسه تحقیقات گیاپزشکی
bsamedani@yahoo.com
اسکندر
زند
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
szand@yahoo.com
دلاور
بهروزی
مرکز تحقیقات شهرکرد
این آزمایش طی سال زراعی1387-1386، به منظور بررسی تطبیقی مراحل رشدی گندم و جودره جهت مدیریت بهتر آنها، در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات گیاهپزشکی در ورامین انجام گرفت. جودره و گندم رقم کویر در مجاورت یکدیگر در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار کاشته شدند. مراحل فنولوژی بر اساس مقیاس زادکس و تجمع واحدهای حرارتی بر حسب درجه روز رشد برای هر مرحله از رشد ثبت گردید. نتایج نشان داد که جودره مراحل فنولوژی خود را سریعتر از گندم به پایان رساند. بطوری که جهت تکمیل دوره زندگی جودره به 1/1839 درجه روز رشد و 204 روز نیاز بود، در حالی که این اعداد برای رقم گندم کویر 1/2143 درجه روز رشد و 219 روز بود. در مرحله رسیدگی بذور گندم، بذور جودره بطور کامل باستثناء دو بذر انتهایی سنبلک ریزش نمودند. طول دوره خواب بذور جودره حدود 45 روز بود. بررسی مراحل فنولوژی تطبیقی جودره و گندم بیانگر آن بود که از نظر فنولوژیکی این دو گیاه مراحل اولیه رویش تا ابتدای پنجه زنی را با هم سپری نمودند و سپس جودره در طی مراحل پنجه زنی، از گندم پیشی گرفت. گندم اما در مرحله ساقه دهی از جودره پیشی گرفت. با اینحال جودره زودتر از گندم وارد مرحله سنبله دهی شد و این پیشی گرفتن تا آخرین مرحله رشد ادامه داشت. نتایج این ایده را که موفقیت جودره در آلودگی مزارع گندم به علت رسیدن سریعتر جودره به مرحله رسیدگی کامل و کوتاه بودن دوره خواب آن میباشد تقویت میکند.
مراحل رشد,درجه روز رشد,کد زادکس
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20265.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20265_7d673ec0ff07afcd1f46f33d1868ac56.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
11
2
2015
12
22
شناسایی و بررسی پتانسیل آللوپاتیک آلکالوئیدهای توق (Xanthium strumarium) بر ویژگیهای جوانهزنی ارقام آفتابگردان روغنی
159
171
FA
عمران
دسترس
دانشگاه کرمان
emrandastres66@yahoo.com
مهری
صفاری
دانشگاه کرمان
mehrisafari@yahoo.com
علی اکبر
مقصودی مود
دانشگاه کرمان
maghsoudi. aa@uk.ac.ir
بهمنظور شناسایی آلکالوئیدهای موجود در علفهرز توق، عصاره شاخساره آن تهیه و با استفاده از روش گاز کروماتوگرافی تجزیه شد. سه آلکالوئید کونین (C<sub>8</sub>H<sub>17</sub>N)، هیوسیامین (C<sub>17</sub>H<sub>21</sub>NO<sub>4</sub>) و اسکوپولامین (C<sub>17</sub> H<sub>21</sub> N<sub>1</sub> O<sub>4</sub> ) که دارای پتانسیل آللوپاتیکی میباشند، شناسایی و استخراج گردید. پتانسیل آللوپاتیک آلکالوئیدهای مذکور بر جوانهزنی و رشد گیاهچه شش رقم آفتابگران روغنی شامل زاریا، پروگرس، هایسون33، آرماویروسکی، یوروفلور و بیلیزار به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر متقابل آلکالوئید×غلظت×رقم بر درصد و سرعت جوانهزنی معنیدار بود. بیشترین پتانیسل بازدارندگی مربوط به کونین و اسکوپولامین، کمترین آن مربوط به هیوسیامین بود. با افزایش غلظت آلکالوئیدها اثر بازدارندگی نیز افزایش یافت. ویژگیهای وزن خشک ریشهچه و ساقهچه تمامی ارقام آفتابگردان نیز تحت تأثیر پتانسیل بازدارندگی آلکالوئیدهای شناسایی شده قرار گرفتند. هر دو صفت مذکور تحت تأثیر کونین و اسکوپولامین بیشتر از هیوسیامین قرار گرفتند. نتایج کلی بیانگر این است که در عصارهی بقایای علفهرز توق سه آلکالوئید با اثر بازدارنده وجود دارد، و همچنین غلظتهای مختلف هر آلکالوئید نیز از پتانسیل آللوپاتیکی متفاوتی برخوردار است که میتوانند رشد گیاه زراعی را تحت تأثیر خود قرار دهند. یافتن مکانیسمهای اثر بازدارندگی این ترکیب<sub></sub>ها بر گیاهان دیگر ممکن است برای یافتن ترکیباتی که بتوانند به عنوان علفکش مورد استفاده قرار گیرند، مفید واقع شوند.
اکوسیستم,اسکوپولامین,کونین,هیوسیامین
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20266.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20266_4999fd3ad9b26a398449cbe66cd779dc.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
11
2
2015
12
22
مقایسه الگوهای مختلف کشت ذرت دانهای بر کنترل علفهایهرز
173
182
FA
محمدرضا
کرمی نژاد
موسسه تحقیقا گیاهپزشکی
m.karaminejad@gmail.com
اسکندر
زند
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
szand@yahoo.com
محمدعلی
باغستانی
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
baghestani@hotmail.com
به منظور بررسی تاثیر الگوهای مختلف کشت بر کنترل علفهایهرز در ذرت دانهای، آزمایشی در مشکین دشت کرج، در سال 1390 اجرا شد. تیمارها شامل کشت ذرت روی پشته + )سمپاشی نواری؛ یک بارکولتیواتور؛ دو بارکولتیواتور؛ وجین دستی؛ بدون وجین دستی) وکشت ذرت کف جوی + (سمپاشی سراسری؛ سمپاشی نواری؛ جابجایی جوی با پشته؛ وجین دستی؛ بدون وجین دستی) بودند. نتایج نشان داد که کارایی تیمارهای مکانیکی (دوبار کولتیواتور و جابجایی جوی و پشته) درکاهش تراکم سلمک و تاتوره و نیز وزن خشک سلمک بیشتر از تیمارهای سمپاشی نواری و سمپاشی سرتاسری بود. تیمار کشت ذرت روی پشته + دوبارکولتیواتور و تیمار کشت کف جوی + سمپاسی سراسری بهترین تیمار از نظر کنترل سوروف و قیاق بودند. تیمار کشت روی پشته + دو بار کولتیواتور از نظر کنترل علفهایهرز باریک برگ و پهن برگ برترین تیمار بود. عملکرد دانه تیمار کشت کف جوی + جابجایی جوی و پشته با تیمارهای شیمیایی کشت کف جوی + سمپاشی سراسری و کشت روی پشته + سمپاشی نواری مشابه بود. از بین روشهای کنترل غیرشیمیایی بترتیب، کشت کف جوی + جابجایی جوی با پشته و کشت روی پشته + دو بار کولتیواتور بیشترین عملکرد دانه را بخود اختصاص دادند. عملکرد بیولوژیکی ذرت در تیمارهای کشت کف جوی + جابجایی جوی و پشته با تیمارهای وجین دستی و نیز عملکرد بیولوژیکی تیمار کشت روی پشته + دو بار کولتیواتور مشابه تیمارهای علفکش بود.
نیکوسولفورون,کاهش مصرف علفکش,کشت کفجوی,کولتیواسیون
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20267.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20267_06640e5f8ed4564f37d8c9aa581539cf.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
11
2
2015
12
22
اثر عمق قرار گرفتن بذر در خاک بر فراوانی و قوهنامیه یولافوحشی (Avena spp.) در شرایط تککشتی گندم
183
193
FA
یعقوب
جمشیدی
دانشجوی دانشگاه اهواز
jamshidiyaghob@yahoo.com
معصومه
فرزانه
دانشگاه اهواز
khamad.agriculture@gmail.com
امیر
آینه بند
دانشگاه اهواز
ayenehband@scu.ac.ir
با توجه به تاثیر روشهای خاکورزی بر تراکم و توزیع بذور علفهایهرز در خاک، شناخت و پیشبینی جوانهزنی بذور یولافوحشی در عمقهای مختلف خاک تحت تاثیر شخم برای انتخاب روش خاکورزی مناسب، ضروری میباشد. به این منظور، نمونهبرداری از خاک مزارع در دو مرحله صورت گرفت. در مرحله اول، قبل از شخم بهاره، نمونهگیری از چهار عمق خاک شامل: سطح خاک، عمقهای صفر تا پنج، پنج تا 10 و 10 تا 15 سانتیمتری و در مرحله دوم نمونه گیری بعد از شخم بهاره در چهار عمق شامل: عمقهای صفر تا پنج، پنج تا 10، 10 تا 15 و 15 تا 20 سانتیمتری خاک انجام گردید. تعداد بذور بصورت آزمون چند مشاهدهای در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج مشاهده، چهار تیمار (عمق) و چهار بلوک (مزارع) مورد ارزیابی آماری قرار گرفت<strong>. </strong>کاهش تدریجی تعداد و درصد زنده بودن بذور از سطح خاک به طرف عمقهای پایینتر در نمونهبرداری قبل از شخم بهاره مشاهده شد. بذور سطحی کمترین سرعت و درصد جوانهزنی (35 درصد) را داشتند و بذور قرار گرفته شده در عمق صفر تا پنج سانتیمتری خاک از تعداد کمتری نسبت به بذرهای سطح خاک برخوردار بودند. درصد زنده بودن 96 درصدی بذرهای نمونهبرداری شده بعد از شخم در مقایسه با بذرهای نمونهبرداری شده قبل از شخم با 81 درصد، تفاوت معنیدار داشت. نتایج این آزمایش نشان داد که بعد از شخم، به دلیل بذرهای تازه ریزش کرده، 28 درصد به مجموع بذرهای داخل خاک اضافه گردید و درصد جوانهزنی کم بذرهای جدید در خاک با وجود درصد زندهبودن بالای آنها میتواند مرتبط با خواب بذر باشد.
بانک بذر خاک,بذرهای سطحی,خاکورزی,درصد زنده بودن,صفات جوانهزنی
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20268.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20268_34ab728bff5821558f880bf458fdf297.pdf
انجمن علوم علفهای هرز ایران
دانش علفهای هرز ایران
1735-3548
11
2
2015
12
22
کنترل شیمیایی گوشاب (Potamogeton nodosus) و سوروف (Echinochloa crus-galli) در شالیزار
195
207
FA
بیژن
یعقوبی
0000-0003-4655-4052
موسسه تحقیقات برنج
byaghoubi2002@gmail.com
گوشاب علفهرز زیستگاههای آبی حاشیه شالیزارها است که در سالهای اخیر مزارع برنج را مورد تهاجم قرار داده است. با توجه به اینکه سوروف مهمترین و فراوانترین علفهرز شالیزار در ایران است، بنابراین ارائه هر برنامهای جهت مدیریت گوشاب باید شامل سوروف نیز باشد. بنابراین دو آزمایش به منظور ارزیابی کارایی علفکشهای انتخابی شالیزار برای کنترل شیمیایی این دو علفهرز اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد علفکشهای تیوبنکارب، بوتاکلر، اکسادیارژیل، پرتیلاکلر، بنسولفورونمتیل، سینوسولفورون و متسولفورون بودند. در آزمایش سال اول کاربرد انفرادی و در تحقیق سال دوم اختلاط علفکشها بررسی گردید. نتایج نشان داد که کاربرد علفکشهای تیوبنکارب، بوتاکلر و پرتیلاکلر سبب کنترل بسیار خوب سوروف (95%≤) شده ولی فاقد هرگونه کارایی برروی گوشاب بودند. علفکش اکسادیارژیل90-75 % کارایی در کنترل سوروف و 45-35 % کارایی در کنترل گوشاب از خود نشان داد. علفکشهای بنسولفورونمتیل و سینوسولفورون دارای کارایی بسیار خوبی در کنترل گوشاب (%95≤) و فاقد کارایی کافی در کنترل سوروف (35%<strong>≥</strong>) بودند. در آزمایش سال دوم کارایی اختلاط دز توصیهشده دو گروه از علفکشها (علفکشهای مؤثر در کنترل سوروف + علفکشهای مؤثر در کنترل گوشاب) بررسی گردید. نتایج این بخش از مطالعه نشان داد که در صورت اختلاط این دو گروه از علفکشها، آنها دارای سازگاری با برنج بوده و کارایی بسیار خوب در کنترل هر دو علفهرز سوروف و گوشاب (95%≤) دارند.
اختلاط,پهنبرگکش,نازکبرگکش,غرقاب,نشاءکاری
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20269.html
https://ijws.areeo.ac.ir/article_20269_6624c68b1c74028feda937bdb3e0bc33.pdf