انجمن علوم علفهای هرز ایراندانش علفهای هرز ایران1735-35487220120220Comparative Phenology and Damage of Ground Cherry (Physalis divaricata L.) on Sugar Beet Cropخسارت و فنولوژی مقایسه ایی علف هرز عروسک پشت پرده یک ساله در مزارع چغندرقند113983FAجمشید نظری عالمدانشجوی ارشد علفهای هرز دانشگاه تهرانحمید رحیمیان مشهدیاستاد دانشگاه تهرانحسن علیزادهاستاد دانشگاه تهرانسید کریم موسویعضو هیئت علمی مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی استان لرستانJournal Article20100828An expiment was conducted in Lorestan Province to investigate the effect of different densities (0, 1, 2, 4, 8, and 16 plant/ m2) of Ground cherry in sugar beet yield. Experimental design was complete randomized design with three replications. In another experiment the effect of single was evaluated on neighbor sugar beet plants. Results indicated that 2 Ground cherry plants can reduce sugar beet yield as much as 34%. A single Ground cherry plant affects sugar beet plants as far as 50 cm away. When planted adjacent to sugar beet Ground cherry reduces the growth of sugar beet plants by 41%. Ground cherry seems to flower in mid May when acquired about 61 to 75 degree days. <em></em> به منظور تعیین میزان خسارت علفهرز عروسک پشت پرده یک ساله در شهرستان الشتر آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت سری های افزایشی در تراکم های مختلف ( 0، 5/0، 1، 2، 4، 8 و 16 بوته در مترمربع) علفهرز، روی ردیف های چغندرقند، در سال زراعی 1386-87 مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش دوم میزان تاثیر این علفهرز بر تک بوته های چغندرقند از فاصله صفر تا 125 سانتی متری محاسبه شد. فنولوژی این علفهرز بر اساس درجه روز رشد (GDD) و تاریخ ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تراکم 2 بوته در متر مربع این علفهرز، 34 درصد به مزارع چغندرقند خسارت وارد می کند. همچنین این علفهرز زمانی که چغندرقند در مرحله دو برگی بود سبز شد و اندازه گیری در آخر فصل نشان داد که تا فاصله 50 سانتی متری روی بوته چغندرقند تاثیر معنی دار داشت و در نزدیک ترین فاصله (صفر سانتی متر) بطور میانگین باعث 41 درصد خسارت روی تک بوته چغندرقند شد. این علفهرز در نیمه دوم خرداد با دریافت 45/61 تا 75 درجه روز رشد وارد مرحله گلدهی شد و همچنین مشخص شد که این علف هرز نسبت به طول روز بی تفاوت می باشد.https://ijws.areeo.ac.ir/article_983_cf3c9ce05b4500484749a35473880511.pdfانجمن علوم علفهای هرز ایراندانش علفهای هرز ایران1735-35487220120220Competition of Red Root Pigweed (Amaranthus retroflexus) with Two Soybean (Glysine max) Cultivars under Sole and Intercropping Systems
1- Soybean Yeild and Redroot Pigweed Growth Analysisبررسی رقابت علفهرز تاجخروس ریشهقرمز در کشت خالص و مخلوط دو رقم سویا
1- عملکرد سویا و شاخصهای رشد تاجخروس1324984FAپرشنگ حسینیدانشجوی ارشد علفهای هرز دانشگاه تهرانحمید رحیمیان مشهدیاستاد دانشگاه تهرانحسن علیزادهاستاد دانشگاه تهرانJournal Article20121031Field experiment was conducted in the College of Agriculture and Natural Resources of Tehran University, Karaj to evaluate the effect of intercropping two soybean cultivars on redroot pigweed biomass. The experimental design was a completely randomized block with factorial arrangement of treatments with three replications. Two soybean cultivars including Kelark (tall) and Interprice (dwarf) were planted in sole and under intercropping in competition with redroot pigweed at (0, 2 ,4 and 8 plants/m2). The results revealed that yield of both cultivars were decreased with increasing redroot pigweed density, but the yield of Interprice was reduced 45% more than Kelark. In comparison to Interprice, yield of Kelark in intercropping was higher than sole cropping. LER calculated in intercropping under weed free condition was 1.11. Under intercropping, redroot pigweed had lower LAI (0.58), cumulative dry matter (283 g/m2) and CGR (4.7 g/m2day) compared to when grown with sole crops.آزمایش مزرعهای با هدف بررسی توان رقابتی دو رقم پابلند(کلارک) و پاکوتاه (انترپرایز) سویا با علفهرز تاجخروس ریشهقرمز در کشت خالص و مخلوط و تاثیر آن بر روی عملکرد دانه سویا و زیست توده تاجخروس در سال زراعی 88-87 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل تراکم تاج خروس در چهار سطح (0،2،4و 8 بوته در متر مربع) و نوع کاشت در سه سطح (کشت خالص رقم کلارک (پابلند)، کشت خالص رقم انترپرایز (پاکوتاه) و کشت مخلوط دو رقم به صورت ردیف در میان) بودند. نتایج نشان داد با افزایش تراکم تاجخروس عملکرد هر دو رقم کاهش یافت ولی نسبت کاهش در انترپرایز بیشتر بود (45%). عملکرد کلارک درکشت مخلوط نسبت به کشت خالص بالاتر بود، ولی انترپرایز عملکرد بالاتری را در کشت خالص داشت .شاخص نسبت برابری زمین محاسبه شده در تیمار کشت مخلوط بدون علفهرز 11/1 بود. تاجخروس در کشت مخلوط کمترین شاخص سطح برگ (58/0)، وزن خشک تجمعی (283 گرم بر متر مربع)، و سرعت رشد مطلق (7/4 گرم بر متر مربع در روز) را در مقایسه با تیمارهای کشت خالص هر دو رقم داشت.https://ijws.areeo.ac.ir/article_984_50cc961494d7b841fd7836a85d3edf14.pdfانجمن علوم علفهای هرز ایراندانش علفهای هرز ایران1735-35487220120220Competition of Red Root Pigweed (Amaranthus retroflexus) with Two Soybean (Glysine max) Cultivars under Sole and Intercropping Systems
2- Light Absorption, Soybean Growth Indicesبررسی رقابت علفهرز تاجخروس ریشهقرمز در کشت خالص و مخلوط دو رقم سویا
2- جذب نور و شاخصهای رشد سویا2535993FAپرشنگ حسینیدانشجوی ارشد علفهای هرز دانشگاه تهرانحمید رحیمیان مشهدیاستاد دانشگاه تهرانحسن علیزادهاستاد دانشگاه تهرانJournal Article20121031Field experiment was conducted to evaluate competition effect of red root pigweed on growth analysis, light absorption and yield loss of two soybean cultivars under sole and intercropping. A randomized complete block design with three replications was carried out in experimental farm of College of Agriculture, University of Tehran, Karaj. Two soybean cultivars: Clark (tall) and Enterprise (dwarf) were planted under sole and intercropping in competition with redroot pigweed at densities of 0, 2, 4 and 8 plant m<sup>-2</sup>. The results showed that the decrease of soybean LAI under intercropping was less than of sole cropping in both two cultivars. Clark under intercropping and weed free condition and Enterprise under sole cropping and competing with 8 (pigweed/m<sup>2</sup>) had maximum (7.6) and minimum of LAI (2.1) respectively. Maximum light absorption in the canopy for Clark and Enterprise were 84% and 64% respectively. Leaf area density in the upper levels of the intercropped canopies were much denser, which resulted in less availability of light to pigweed plants.آزمایش مزرعهای با هدف بررسی آنالیز رشد، جذب نور و کاهش عملکرد دو رقم پابلند و پاکوتاه سویا با علفهرز تاجخروس در کشت خالص و مخلوط در سال زراعی 88-87 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در کرج به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل تراکم تاج خروس در چهار سطح (0، 2، 4 و 8 بوته در متر مربع) و نوع کاشت در سه سطح (کشت خالص رقم کلارک (پابلند)، کشت خالص رقم انترپرایز (پاکوتاه) و کشت مخلوط دو رقم به صورت ردیف در میان بودند. نتایج نشان داد که در شرایط رقابت با علفهرز تاجخروس کاهش شاخص سطح برگ در کشت مخلوط نسبت به کشت خالص دو رقم کمتر بود. کلارک در کشت مخلوط بدون علفهرز حداکثر (7/6) و انترپرایز در کشت خالص و تراکم 8 بوته در متر مربع تاجخروس حداقل شاخص سطح برگ (2/1) را داشت. رقم کلارک در بیشترین سطح کانوپی، 84 و رقم انترپرایز 65 درصد نور را جذب کرد. در کشت مخلوط کانوپی در لایههای بالاتری متراکمتر شده و در ارتفاع 60 سانتیمتر خاموشی نور اتفاق افتاد که باعث شد نور کمتری در دسترس علفهرز قرار گیرد.https://ijws.areeo.ac.ir/article_993_a79dbcc5dc3ff536ac075c196afbf168.pdfانجمن علوم علفهای هرز ایراندانش علفهای هرز ایران1735-35487220120220Investigating Corn Density and Different Weed Management Methods in Corn (Zea mays) Fieldsبررسی تاثیر تراکم ذرت و شیوه های مختلف مدیریت علف های هرز در مزارع3747995FAمریم تیموریدانشگاه آزاد اراکمحمد علی باغستانیموسسه تحقیقات گیاه پزشکیاسکندر زندموسسه تحقیقات گیاهپزشکیحمید مدنی1احمد بانکه ساز*Journal Article20121031In order to investigate the possibility of integrated weed management in corn fields an experiment was conducted in a split-plot with randomized complete blocks design with four replications in Arak Islamic Azad University Research Center during 2008. Treatments were corn density at three levels 70, 80 and 90 thousand plants per hectare in main plots and weed management at five levels including weed free and weed infested controls, one time cultivation, one and two liters per hectare of Nicosolforon. Results indicated that, there was no significant difference between one and two lit/ha of nicosulfuron treatments in high corn density was treatments. Therefore, the best corn density for reducing the dose of nicosulfuron 90,000 plants per hectare. Based on the results obtained from present research, in organic agricultural system, herbicide could be omitted for controlling weeds in corn using on time cultivation at 4-6 leaf stage of weeds plus corn density at 90,000 plants per hectare.به منظور بررسی مدیریت تلفیقی علفهای هرز مزارع ذرت در سال زراعی 1388 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. در این تحقیق در کرت های اصلی تراکم ذرت در سه سطح (شامل: 70 هزار، 80 هزار و 90 هزار بوته در هکتار) ودر کرت های فرعی تیمارهای مدیریت شیمیایی و مکانیکی علف های هرز در پنج سطح (شامل: وجین کامل، عدم وجین، یکبار کولتیواتور، 1 لیتر در هکتار و 2 لیتر در هکتار از ماده تجاری علف کش نیکوسولفورون) در نظر گرفته شد. در بین شیوه های مدیریت کاربرد، 2 لیتر در هکتار نیکوسولفورون توانست ضمن کنترل مناسب و کاهش 70 درصدی تعداد و وزن خشک علف های هرز سبب افزایش عملکرد بیولوژیک ذرت به میزان 75/19 تن در هکتار نسبت به تیمار عدم وجین شود. ضمناً میتوان با افزایش تراکم ذرت از 70 هزار تا 90 هزار بوته در هکتار میزان مصرف نیکوسولفورون را به میزان 50 درصد کاهش داد.https://ijws.areeo.ac.ir/article_995_cde2fa646472e0f6d53467b8dfb88fd7.pdfانجمن علوم علفهای هرز ایراندانش علفهای هرز ایران1735-35487220120220Effect of Some Adjuvants on Overcoming Antagonistic Effects of Spray Carrier Water Quality on Glyphosate and Herbicide Mixture 2,4-D+MCPA Efficacy on Licorice (Glycyrrhiza glabra)مطالعه رفع اثرات کاهندگی ناشی از کیفیت آب سمپاشی بر کارائی گلایفوسیت و آمیخته علف کشی توفوردی+ امسیپیآ در کنترل شیرینبیان (<i>Glycyrrhiza glabra</i>) با استفاده از برخی مواد افزودنی4960998FAایرج نصرتیدانشجوی دکتری علوم علفهای هرز دانشگاه تهرانحسن علیزادهاستاد دانشگاه تهرانحمید رحیمیان مشهدیاستاد دانشگاه تهرانJournal Article20121031Greenhouse experiments were conducted to investigate the effect of spray adjuvant on reducing carrier water salts on glyphosate and herbicidal mixture2,4,-D+MCPA performance on licorice(<em>Glycyrrhiza glabra</em> L.) in experimental greenhouse of University ofTehran,Karaj in 2010. The effect of adjuvant urea ammonium nitrate (UAN), Diammonium sulfate (AMS), Ammonium thiosulfate (ATS) and Ethylene diamine tetra acetate (EDTA) in Offsetting antagonistic effects of two concentrations (0.01 and 0.1 M) of Clacium (Ca) and Magnesium (Mg) were evaluated in two separate experiments using various doses of glyphosate and herbicidal mixture2,4-D+MCPA. In both experiments, treatments were laid out in a completely randomized design in a factorial arrangement with four replications. Results of this study showed that both ions decreased herbicide performance but Ca ion was more efficient than Mg in reducing the activity of used herbicide. Generally, adding adjutants into spray tank increased efficacy of herbicide and its effects on herbicide performance depended on both spray carrier salts and dose of used herbicide. ATS showed the lowest ability in reducing adverse effects of present salts in spray carrier on performance of the examined herbicides while UAN and AMSwere the most effective adjuvant in enhancing the efficacy of glyphosate and herbicidal mixture 2,4-D+MCPA on licorice. According to the results of this study it could be concluded that ammonium-containing adjuvant, in addition to their chelating properties, increased herbicide absorption. Results of this study demonstrated that licorice tissues may act as a source of antagonistic ions for used herbicide.به منظور بررسی تاثیر مواد افزودنی در کاهش اثرات بازدارنده کاتیون های موجود در آب سمپاشی بر کارایی علف کشها جهت کنترل شیرین بیان، دو آزمایش جداگانه با استفاده از علفکش گلایفوسیت و آمیخته علف کشی توفوردی+ امسیپیآ در گلخانه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در سال 1389 انجام شد. تیمارهای مورد بررسی در هر کدام از آزمایشات مشابه و شامل کاربرد دزهای مختلف علفکش به همراه مواد افزودنی سولفات آمونیوم، نیترات اوره-آمونیوم، تیوسولفات آمونیوم و EDTA با استفاده از کیفیت آب سمپاشی شبیه سازی شده با دو غلظت (01/0 و 1/0 مولار) از هر کدام از عناصر کلسیم و منیزیم و نیز آب مقطر بودند. طرح آزمایشی نیز در هر دو آزمایش مشابه و به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار به اجرا درآمد. نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو کاتیون کلسیم و منیزیم باعث کاهش کارایی علفکش میشوند و یون کلسیم در این بین از اثر بازدارندگی بیشتری برخوردار بود. به طور کلی افزودن مواد افزودنی باعث بهبود کارائی علفکش گردید. از بین مواد افزودنی مورد استفاده، تیوسولفات آمونیوم از کمترین کارایی برخوردار بود. سولفات آمونیوم و نیترات اوره-آمونیوم به ترتیب بیشترین تاثیر را در افزایش کارایی گلایفوسیت و آمیخته علفکشی توفوردی+امسیپیآ روی شیرین بیان داشتند. در این مطالعه به نظر می رسد که افزودنیهای کودی محتوی آمونیوم مورد استفاده، علاوه بر خاصیت کلات کنندگی باعث بهبود نفوذ علف کش به درون بافت گیاهی میشوند. همچنین بافتهای گیاه شیرین بیان به عنوان یک منبع احتمالی یونهای بازدارنده کارایی علف کش مطرح بودند.https://ijws.areeo.ac.ir/article_998_ae3ac62897e4e8498c4071dae9585491.pdfانجمن علوم علفهای هرز ایراندانش علفهای هرز ایران1735-35487220120220Investigating the Resistance of Annual Ryegrass (Lolium rigidum) Biotypes Collected from Wheat Fields of Fars Province to Pinoxaden Herbicideبررسی مقاومت بیوتیپ های چچم (<i>Lolium rigidum</i>) جمع آوری شده از مزارع گندم استان فارس نسبت به علفکش پینوکسادن6175999FAزهرا اسماعیل زاده3سید وحید اسلامی2اسکندر زند3Journal Article20121031In order to investigate the resistance level ofannual ryegrass (<em>Lolium rigidum</em>) biotypes to Pinoxaden herbicide, greenhouse and Petri dish bioassay studies based on CRD with 4 replications were conducted at Weed Research Department of Iranian Research Institute of plant Protection during 2008 and 2009. The resistance level of biotypes was determined in pot trials, while the herbicide dose required for 50% reduction of coleoptile length of the susceptible biotypes (GR50) as well as the susceptibility and resistance level of biotypes were studied in Petri dish bioassay trials. The experiments were conducted on 12 annual ryegrass biotypes collected from wheat fields of Fars province. The susceptible (FS) and 11 suspected to resistant biotypes (including ES1, ES2, ES3, ES4, ES5, M1, M2, M3, F1, FJ and FI2) were sprayed at 2- to 4-leaf stage by applying 0-32 times of recommended dose of Pinoxaden herbicide including 0. 45, 90, 180, 360, 720 and 1440 g ai ha<sup>-1</sup> in greenhouse experiments. The germinated seeds were also exposed to 0, 0.4, 0.8, 1.6, 3.2, 6.4 and 12.8 g ai l<sup>-1</sup> in Petri dish bioassay experiments. The percentage of dry matter and plant survival of each biotype was calculated compared to the untreated control and the resistance level was determined four weeks after herbicide application in greenhouse experiments. The percentage of coleoptile length of biotypes compared to the control was assessed 7 days after treating the germinated seeds with herbicide in Petri dish bioassays and the resistance level of biotypes were calculated. The results of greenhouse and Petri dish bioassay studies indicated that 4 biotypes including ES4, M2, F1 and FJ were resistant to Pinoxaden herbicide. As a general conclusion, most of the studied biotypes were sensitive pionoxaden.بمنظور بررسی مقاومت بیوتیپهای چچم نسبت به علفکش پینوکسادن آزمایش گلخانهای و آزمون زیستسنجی بذر در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در سال 1388 در بخش تحقیقات علفهایهرز موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور انجام شد. آزمایش گلخانهای شامل تعیین درجه مقاومت و آزمون زیستسنجی پتری دیش شامل تعیین دزی از علفکش که باعث 50 درصد بازدارندگی طول ساقهچه بیوتیپ حساس (GR50)، تعیین میزان حساسیت بیوتیپها به علفکش و تعیین درجه مقاومت بود. آزمایشها بر روی 12 بیوتیپ چچم جمعآوری شده از استان فارس انجام گرفت. در این آزمایش به ترتیب بیوتیپ حساس (FS) و بیوتیپهای مشکوک به مقاومتES1، ES2، ES3، ES4، ES5، M1، M2، M3، F1، FJو FI2 چچم توسط علفکش پینوکسادن با دزهای 0، 45، 90، 180، 360، 720 و 1440 گرم ماده مؤثر در هکتار در آزمایش گلخانهای و 0، 4/0، 8/0، 6/1، 2/3، 4/6 و 8/12 میلیگرم ماده مؤثر در لیتر در پتری دیش تیمار شدند. در آزمایش گلخانهای بیوتیپهای چچم در مرحله 4- 2 برگی با دزهای تعیین شده سمپاشی شدند. چهار هفته بعد از سمپاشی درصد وزن خشک بیوتیپها و درصد گیاهان زنده مانده هر بیوتیپ نسبت به شاهد (بدون علفکش) ارزیابی و درجه مقاومت تعیین شد. در آزمایشهای زیستسنجی بذر درصد طول ساقچه بیوتیپها نسبت به شاهد (آب مقطر)، 7 روز پس از اعمال تیمار علفکش به بذرهای جوانه زده سنجیده شد. درجه مقاومت بیوتیپها نیز محاسبه شد. نتایج حاصل از کلیه آزمایشهای گلخانهای و زیستسنجی بذر نشان داد که 4 بیوتیپ ES4، M2،F1و FJبه علفکش پینوکسادن مقاوم میباشند. در کل نتایج این تحقیق نشان داد اکثر بیوتیپهای مورد بررسی در این تحقیق نسبت به علفکش پینوکسادن حساسیت نشان دادند.https://ijws.areeo.ac.ir/article_999_9f0dc3c10977b098349c919a0da77426.pdfانجمن علوم علفهای هرز ایراندانش علفهای هرز ایران1735-35487220120220Investigation of Wild Oat (Avena ludoviciana) Biotypes Resistance to the Clodinafop propargyl, Pinoxaden Herbicides and their Mixture.بررسی مقاومت بیوتیپ های یولاف وحشی (Avena ludoviciana) به علفکش های کلودینافوپ پروپارژیل، پینوکسادن و مخلوط آنها77881002FAزینب نجفی1،سید وحید اسلامی2،اسکندر زندJournal Article20121031In order to evaluate the resistance of wild oat bitypes to clodinafop-propargyle, pinoxaden and their mixture (traxos), collected from Fars and Khoozestan provinces, pot and Petri dish bioassay studies were conducted on 8 suspected to resistance wild oat biotypes as well as one susceptible biotype at Iranian Research Institute of Plant Protection during 2008-2009. In pot bioassay experiments which were conducted as RCBD with four replications, wild oat plants were sprayed during 2-4 leaves stage using 0.25-16 times the recommended dose. Based on herbicide recommended rates (0.8, 0.45 and 1.5 l/ha for clodinafop-propargyle, pinoxaden and traxos, respectively), the applied doses were 0, 16, 32, 64, 128, 256, 512 and 1024 g ai ha<sup>-1 </sup>for clodinafop-propargyle, 11.25, 22.5, 45, 90, 180, 360 and 720 g ai ha<sup>-1 </sup>for pinoxaden and 16.87, 33.75, 67.5, 135, 270,540 and 1080 g ai ha<sup>-1 </sup>for traxos. In Petri dish bioassay studies, after determination of discriminating dose for each herbicide (0.05, 0.03 and 0.01 mg ai/l for clodinafop-propargyle, pinoxaden and traxos respectively), dose response experiments using 0.25-16 times of the discriminating dose were conducted on germinated seeds. The results indicated that all biotypes was resistant to clodinafop propargyl and cross resistance to clodinafop-propargyle, pinoxaden and their mixture (traxos) in Khoozestan populations were confirmed. Greater than 37% of biotypes were controlled by pinoxaden or traxos herbicides and the resistance level of all biotypes to traxos was lower than other herbicides.به منظور بررسی مقاومت بیوتیپهای یولاف وحشی جمع آوری شده از استانهای خوزستان و فارس به علفکشهای کلودینافوپپروپارژیل، پینوکسادن و مخلوط آنها )تراکسوس(، آزمایشهای زیست سنجی بذر در گلدان و در پتریدیش بر روی هشت بیوتیپ یولاف وحشی مشکوک به مقاومت و یک بیوتیپ حساس به علفکش، طی سالهای 89-1388 در موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور انجام گرفت. در آزمایشهای زیست سنجی گلدانی که در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار انجام گرفت، بیوتیپهای یولاف وحشی در مرحله 2 تا 4 برگی در دامنه ای از 25/0 تا 16 برابر دز توصیه شده از هر علفکش سم پاشی شدند. بر این اساس با توجه به دز توصیه شده هر علفکش (8/0، 45/0و 5/1 لیتر در هکتار به ترتیب برای کلودینافوپپروپارژیل ،پینوکسادن و تراکسوس) دزهای به کار رفته برای کلودینافوپپروپارژیل شامل0، 16، 32، 64، 128، 256، 512 و 1024 گرم ماده موثره در هکتار، علفکش پینوکسادن 0، 25/11، 5/22، 45، 90، 180، 360 و 720 گرم ماده موثره در هکتار و علفکش تراکسوس 0، 87/16، 75/33، 5/67، 135، 270، 540 و 1080 گرم ماده موثره در هکتار بودند. در آزمایشهای زیستسنجی در پتریدیش، بعد از تعیین غلظت تفکیک کننده( 05/0، 03/0 و 01/0 میلیگرم ماده موثره در لیتر به ترتیب برای کلودینافوپپروپارژیل ، پینوکسادن و تراکسوس) دامنهای از 25/0 تا 16 برابر غلظت تفکیک کننده از هر علفکش بر روی بذور جوانه زده اعمال شد. نتایج حاصل از این آزمایشها نشان داد که تمام بیوتیپها به کلودینافوپپروپارژیل مقاوم میباشند و مقاومت عرضی به علفکشهای کلودینافوپپروپارژیل، پینوکسادن و مخلوط آنها )تراکسوس) در بیوتیپهای مورد مطالعه خوزستان وجود داشت. بیش از 37% درصد بیوتیپها توسط پینوکسادن و یا تراکسوس کنترل شدند و درجه مقاومت تمام بیوتیپها به تراکسوس پایین تر از درجه مقاومت آنها به سایرعلفکشها بود. https://ijws.areeo.ac.ir/article_1002_0a47eac971118385839ffa861d048d3d.pdfانجمن علوم علفهای هرز ایراندانش علفهای هرز ایران1735-35487220120220Effects of Water Osmotic Potentials and Soil Moisture on Seed Germination and Seedling Emergence of Wild Mustard (Sinapis arvensis) Ecotypesبررسی اثر پتانسیل اسمزی آب و رطوبت خاک بر جوانهزنی بذر و سبز شدن گیاهچه اکوتیپهای مختلف خردلوحشی (Sinapis arvensis L)89941003FAحمیرا سلیمیJournal Article20121031 In this study the effects of osmotic potential of water and drought stress on seed germination and seedling emergence of wild mustard (<em>Sinapis arvensis</em>) ecotypes were studied. The seeds were collected from four provinces including Fars, West Azarbaijan, Khoozestan and Mazandaran. Trials were carried out to study the effects of osmotic potential of PEG-6000 solutions at seven levels (0, -0.01, -0.05, -0.25, -0.1, -0.5, -1.5 MPa) on seed germination of four populations of wild mustard. In addition, the seedling emergence pattern of the populations was investigated in response to three soil moisture regimes (field capacity (FC),FC–1/3FC–FC, FC–1/6FC–FC) on percent weed emergence in a greenhouse. Results showed the highest germination occurred at 0 MPa osmotic potential. Germination gradually decreased by reducing the osmotic potential to -1.5 MPa. The trend was different among the ecotypes. The most number of germinated seeds was observed at high soil moisture (field capacity). The seeds of all ecotypes were sensitive to drought stress. Seed undr drough stress transformed to secondary dormancy and hence returning to field capacity did not induce germination.در این پژوهش تاثیر مقادیر مختلف پتانسیل اسمزی آب و نیز تنش خشکی وارده از طریق نوسانات مقدار آب خاک بر جوانهزنی بذر خردلوحشی مورد بررسی قرارگرفت. بذرها از چهار منطقه (استان های فارس، آذربایجان غربی، خوزستان و مازندران) جمعآوری گردیدند. تاثیر پتانسیل های اسمزی آب در هفت سطح (0 ، 01/0 - ، 05/0- ، 1/0- ، 25/0- ، 5/0- و 5/1- مگا پاسکال) بر جوانهزنی بذر چهار اکوتیپ بررسی شد. همچنین تاثیر تغییرات مقدار آب خاک و کاهش آن از حد ظرفیت مزرعه تا یکسوم و یکششم و بازگشت مجدد آن به حد ظرفیت مزرعه بر سبز شدن گیاهچههای این علفهرز بررسی گردید. نتایج نشان دادند که بذر اکوتیپهای مورد بررسی در پتانسیل اسمزی صفر مگاپاسکال جوانهزنی بیشتری دارا بودند و با کاهش پتانسیل اسمزی آب جوانهزنی کاهش یافت. مقدار و روند این کاهش در بین اکوتیپها تفاوتهایی نشان داد. اکوتیپها در رطوبت زیاد خاک (در حد ظرفیت مزرعه) بیشترین جوانهزنی را داشتند و با کاهش مقدار رطوبت جوانهزنی کاهش یافت. تنش خشکی خفتگی را در بذرها القا کرد و از رویش بذرها پس از بازگشت مقدار آب خاک به حد ظرفیت مزرعه جلوگیری نمود.https://ijws.areeo.ac.ir/article_1003_c1c4bebe3285e299429869abe4be065e.pdf