Influence of environmental factors on seed germination and seedling emergence of Dinebra retroflexa

مقدمه

جنس دینبرا (Dinebra) متعلق به خانواده گندمیان (Poaceae) می­باشد و یک گونه یک­ساله چهارکربنه می­باشد (Weller et al., 2019). گونه دینبرا به جنس پوشینک برنجی (Leptochloa) بسیار نزدیک می­باشد (Snow & Peterson, 2012).

علف هرز دینبرا به­عنوان علف هرز مزارع نیشکر (Kheyrandis & Elahifard, 2014; Rao & Kiran, 2012)، پنبه و سورگوم (Karar et al., 2005)، بادام زمینی (Vaghasia et al., 2014)، ذرت و آفتابگردان (Subbulakshmi et al., 2009)، برنج (Jayakumar et al., 2020 ;Rawat et al., 2012) معرفی شده است. همچنین، بر اساس مشاهدات میدانی به­عنوان علف هرز فضای سبز شهری نیز قابل توجه می­باشد. گل­آذین دینبرا به­صورت خطی یا بیضوی - مستطیل تا هرمی است که از سنبله­های متعددی تشکیل شده است که در امتداد محور گل­ها به طول 10 تا 35 سانتی­متر توزیع شده­اند. هر سنبله دارای 2تا 20 عدد سنبلچه بارور است و میوه به­صورت گندمه و به صورت تخم مرغی به طول 5/1 میلی­متر است. دینبرا برای جوانه­زنی، رشد و گل­دهی به دماهای بالا و روز بلند نیاز دارد (Tanji, 2020).

موفقیت موثر در برنامه مدیریت علف­های هرز، به دانش و اطلاعات دقیق بیولوژی بذر علف­های هرز بستگی دارد (Chauhan & Johnson 2010). عوامل متعددی می­تواند بر خواب بذر علف­های هرز تأثیرگذار باشد، از جمله عوامل ژنتیکی، محیطی و بیولوژیکی (Baskin & Baskin 1998)، همچنین خواب بذر تحت تأثیر دما، مقدار و کیفیت تابش، دوره نوری، تغذیه و موقعیت بذر روی گیاه مادری در طول رشد نیز بستگی دارد (Mennan & Ngouajio, 2006).

جوانه­زنی بذر علف­های هرز تحت تأثیر عوامل محیطی مختلف مانند دما، نور، رطوبت و عمق دفن بذر است (Altop et al., 2015). به عنوان مثال، نور یک عامل تعیین­کننده اکولوژیکی مهم برای جوانه­زنی است، بدین معنی که بذر علف­های هرز که برای جوانه­زنی به نور نیاز دارند، معمولاً وقتی نزدیک به سطح خاک هستند سبز می­شوند (Chauhan & Johnson, 2010).

گونه‌های علف­هرز که می‌توانند تحت تنش محیطی جوانه بزنند، می­توانند از شرایطی استفاده کنند که رشد سایر گونه­ها را محدود کرده و بدین وسیله منطقه گسترش خود را افزایش دهند. همچنین اطلاعات در مورد ظهور گیاهچه در رابطه با عمق دفن بذر می­تواند به استفاده از سیستم­های خاک­ورزی برای کاهش سبزشدن علف­هرز کمک کند (Chauhan & Johnson, 2008).

نصرتی و همکاران (Nosratti et al., 2019) بیان کردند که دما و نور از مهم­ترین عوامل محیطی موثر بر جوانه­زنی بذر علف­های هرز هستند و بر پراکنش گونه­ها نیز تاثیر دارند. بنونویتی و همکاران (Benvenuti et al., 2001) معتقدند که فاکتورهای محیطی بر سنتز هورمون تأثیر می­گذارند و در شرایط عمق دفن بذر در خاک می­توانند بر الگوی رویش علف­های هرز در مزارع تعیین­کننده باشند.

تاثیر فاکتورهای محیطی مانند دما، نور، تنش خشکی، تنش شوری، اسیدیته، عمق دفن بذر بر علف­های هرز خانواده گرامینه مانند درنه و سوروف (Echinochloa)، پنجه­مصری (Dactyloctenium aegyptium)، گونه Chloris truncata، مرغ خوشه قرمز ((Eleusine indica (L.) Gaertn)) توسط (Chauhan et al., 2013; Chauhan, 2011; Chauhan et al., 2018; Chauhan & Johnson, 2008)، گونه
 Nassella trichotoma (Humphries et al., 2018)، گونه Brachiaria eruciformis (Mobli et al., 2020) ، دینبرا (Dinebra panicea) (Weller et al., 2019)، گونه Ischaemum rugosum (Lim et al., 2015)، گونه
 Rottboellia cochinchinensis (Bolfrey-Arku et al., 2011)، چمن شور پاگربه­ای
 (Aeluropus lagopoides) (Bhatt et al., 2020)، فالاریس Phalaris spp (Rezvani et al., 2021)، قیاق Sorghum halepense (L.) PERS
(Mojab et al., 2018) مورد تحقیق قرار گرفته است.

بیولوژی علف­های هرز به ویژگی­های گیاهی مانند مورفولوژی، خواب و جوانه­زنی بذر، فیزیولوژی رشد و توانایی رقابت تکیه دارد و دانش بیولوژی علف­های هرز برای توسعه سیستم­های مدیریت علف­های هرز هم از جنبه­های اقتصادی و هم از نظر زیست­محیطی ضروری است
 (Jayakumar et al., 2020). اطلاعات در مورد بیولوژی این علف هرز در دسترس نیست، لذا ارزیابی تاثیرات عوامل محیطی به­ویژه دماهای متناوب، نور، خشکی، شوری و عمق دفن بذر بر جوانه­زنی به­عنوان اهداف این تحقیق در نظرگرفته شد.

مواد و روش­ها

جمع­آوری بذر

بذر این علف هرز از فضای سبز دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان در اوایل خردادماه در سال 1398 جمع­آوری شد. در ابتدا سنبله­های دینبرا از بوته جدا و در پاکت­های کاغذی قرار داده شدند. سپس به آزمایشگاه منتقل و بعد از جداسازی بذرها از سنبله در دمای اتاق (25 درجه سانتی­گراد) خشک شدند. شش­ماه بعد از جمع­آوری بذرها قبل از اجرای آزمایش، تست جوانه­زنی در دمای متناوب 20/30 درجه سانتی­گراد انجام شد. درصد جوانه­زنی 45 تا 55 درصد بود. جهت شکست خواب و افزایش درصد جوانه­زنی، بذرها در اسید­جیبرلیک 1000 پی­پی­ام به مدت 12 ساعت پیش­تیمار شدند. قابل ذکر است که وزن هزار دانه این علف هرز 13/0 تا 14/0 گرم می­باشد. جهت ضدعفونی، بذرها قبل انتقال به پتری­دیش­ها به­مدت 5 ثانیه در الکل قرار داده شد و سپس با آب مقطر سه مرتبه شستشو شدند.

آزمایش تاثیر دما و نور

آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول چهار دمای متناوب (30/40، 25/35، 20/30 و 15/25 درجه سانتی­گراد- روز/شب) و فاکتور دوم شرایط نوری (روشنایی/تاریکی و تاریکی مداوم) بود.

 در ابتدا با قراردادن کاغذ صافی واتمن درون پتری­دیش­های پلاستیکی به قطر 10 سانتی­متر، درون هر پتری 25 عدد بذر ضدعفونی­شده قرار داده شد. در هر پتری پنج میلی­لیتر آب مقطر جهت تامین رطوبت مورد نیاز بذرها برای جوانه­زنی اضافه شد. شرایط روشنایی/تاریکی شامل 12 ساعت نور و 12 ساعت تاریکی و برای شرایط تاریکی کامل، پتری­دیش­ها با فویل آلومینیومی پوشیده و داخل ژرمیناتور قرار داده شدند. معیار جوانه­زنی خروج ریشه­چه به طول دو تا سه میلی­متر در نظر گرفته شد.

آزمایش تنش خشکی

سطوح مختلف تنش خشکی شامل هشت سطح صفر، 2/0-، 4/0-، 6/0-، 8/0-، 1- و 2/1- مگاپاسکال در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار بود. برای ایجاد تنش خشکی از محلول پلی اتیلن­گلایگول 6000 مرک آلمان استفاده شد و میزان پلی­اتیلن­گلایکول بر اساس فرمول
 Michel & Kaufmann  (1973) محاسبه شد. برای انجام آزمایش در داخل هر پتری­دیش شیشه­ای که فاقد کاغذ صافی بودند 25 عدد بذر ضدعفونی­شده قرار داده شد و سپس پنج میلی­لیتر از محلول­های پلی­اتیلن­گلایکول تهیه­شده به هر پتری­دیش اضافه شد. جهت جلوگیری از تبخیر، پتری­دیش­ها کاملاً با نایلون پوشیده شده و در داخل ژرمیناتور در دمای متناوب 20/30 در شرایط 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی ( بر اساس نتایج آزمایش دما و نور) قرار داده شدند.

آزمایش تنش شوری

سطوح مختلف شوری شامل هشت سطح از نمک کلرید سدیم ( صفر، 50، 100، 150، 200، 250، 300 و 350 میلی­مولار) بود که در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار انجام شد. درون هر پتری­دیش پلاستیکی 25 عدد بذر روی دو عددکاغذ صافی واتمن شماره یک قرار داده شد. پنج میلی­لیتر از محلول­های شوری تهیه­شده جهت اعمال تیمارها در نظر گرفته شد. دمای ژرمیناتور به مانند دمای آزمایش خشکی تنظیم شد.

آزمایش عمق دفن بذر

در این آزمایش از سینی­های مخصوص نشا که دارای حفره­های به قطر 10 سانتی­متر و دارای ارتفاع 15 سانتی­متر بود، استفاده شد. عمق دفن بذر شامل، صفر معادل سطح خاک، 5/0، 1، 2، 4، 6 و 8 سانتی­متری در چهار تکرار بود. خاک مورد استفاده از خاک فضای سبز دانشگاه با اسیدیته 5/7، میزان رس 45 درصد، سیلت 38 و شن 17 درصد (بافت خاک رسی سیلتی) بود.

 بر اساس عمق­های دفن درون هر حفره 25 عدد بذر در نظر گرفته شد و در دمای متناوب 20/30 درجه سانتی­گراد در شرایط روشنایی/ تاریکی (بهترین دما جوانه­زنی بر اساس آزمایش دما و نور) قرار داده شد. آبیاری اولیه جهت عدم شستشو خاک و جابجایی بذرهای دینبرا به صورت نشتی و از طریق قرار دادن سینی­های نشا در یک ظرف با ارتفاع عمق 5 سانتی­متر بود که باعث شد آب از انتهای حفره سینی­های نشا به سمت بالا انتقال و رطوبت لازم برای سبز­شدن فراهم شود. بعد از سبزشدن، آبیاری­های بعدی با استفاده از آب­پاش انجام شد. قابل ذکر است که برای چهار آزمایش فوق دوره شمارش 23 روز در نظر گرفته شد.

با برازش معادله لجستیک سه­پارامتره به داده­های درصد جوانه­زنی، جوانه­زنی علف هرز دینبرا در سطوح مختلف تنش شوری، خشکی و عمق دفن بذر محاسبه شد.

رابطه (1) معادله لجستیک سه­پارامتره

که در این معادله

a = بیشترین درصد جوانه­زنی در تیمار صفر (شاهد)، b = شیب خط و X₅₀ = سطح شوری، خشکی و عمق دفن بذر که در آن درصد جوانه­زنی دینبرا 50 درصد کاهش می­یابد.

آنالیز داده­ها (آزمایش دما و نور) با استفاده از نرم­افزار SAS نسخه 4/9 و مقایسه میانگین با استفاده از آزمون حداقل تفاوت معنی­دار (LSD) در سطح 5 درصد انجام و رسم شکل­ها با استفاده از نرم­افزار سیگماپلات 14 انجام شد.

نتایج و بحث

آزمایش دما

پاسخ علف هرز دینبرا به دماهای متناوب در دو شرایط روشنایی/تاریکی و تاریکی مداوم نشان داد که بذر این علف هرز برای جوانه­زنی نیاز به نور دارد (فتوبلاستیک) و در تمامی دماها بیشترین درصد جوانه­زنی در شرایط روشنایی/تاریکی به دست آمد (شکل 1). همچنین نتایج نشان داد که بیشترین درصد جوانه­زنی در شرایط روشنایی/تاریکی در دمای متناوب 20/30 با 93 درصد مشاهده شد. در شرایط دمای متناوب 25/35 درصد جوانه­زنی 76 درصد بود. همچنین درصد جوانه­زنی در دمای متناوب 15/25 معادل 28 درصد و در دمای متناوب 30/40 معادل 52 درصد بود (شکل 1). در شرایط تاریکی مداوم بیشترین درصد جوانه­زنی در دمای متناوب 20/30 درجه سانتی­گراد (26) درصد و دمای 25/35 درجه سانتی­گراد (20 درصد) بود. همچنین در دمای متناوب 30/40 درصد جوانه­زنی نه و در دمای متناوب 15/25 درصد جوانه­زنی پنج درصد بود (شکل 1). با توجه به ریز بودن بذر این علف هرز، مکانیسم بقای این علف هرز قرارگیری در سطح خاک و دریافت نور برای جوانه­زنی می­باشد (Baskin & Baskin, 1998). نتایج تحقیقات بنونوتی و همکاران (Benvenuti et al., 2004) روی علف هرز پوشینک برنجی
 (Leptochloa chinensis L. Nees) نشان داد که در شرایط روشنایی/تاریکی بیش از 95 درصد بذرها جوانه­زنی داشتند و در شرایط تاریکی مداوم درصد جوانه­زنی کمتر از 40 درصد بود و با افزایش دما از 15 به 20 درجه سانتی­گراد درصد جوانه­زنی از 10 به 80 درصد رسید. نتایج تحقیق چوهان (Chauhan, 2013) روی علف هرز پنجه مصری نشان داد که درصد جوانه­زنی در شرایط روشنایی/تاریکی در دمای متناوب 15/25 درجه سانتی­گراد (92 درصد)، دمای متناوب 20/30 (70 درصد)و در دمای 25/35 (44 درصد) بود و در شرایط تاریکی مداوم حداکثر جوانه­زنی 31 درصد در دمای 15/25 درجه سانتی­گراد مشاهده شد. نتایج تحقیق چوهان و جانسون
 (Chauhan & Johnson, 2008) روی علف هرز مرغ خوشه قرمز نشان داد که بیشترین درصد جوانه­زنی در شرایط روشنایی/تاریکی در دمای 20/30 درجه سانتی­گراد و کمترین در دمای متناوب 15/25 درجه سانتی­گراد در شرایط تاریکی مداوم به دست آمد. با­توجه­به نتایج به­دست­آمده از این آزمایش، به نظر می‌رسد کاشت گیاه زراعی در محدوده دمایی 15/25 کمترین تداخل با این علف هرز را دارد. علاوه­بر­آن شخم در شب باعث کاهش جوانه­زنی این گیاه می­شود.

شکل 1- اثر دماهای متناوب روز/شب بر جوانه­زنی علف هرز دینبرا در شرایط روشنایی/تاریکی و تاریکی مداوم (میله بارها نشان­دهنده خطای استاندارد می­باشند).

Figure 1. The effect of alternating temperatures (day/night) on germination of Dinebra in light/dark and continuous dark conditions (Vertical bars represent ±standard error of the mean).

آزمایش تنش خشکی

پاسخ علف هرز دینبرا به سطوح مختلف تنش خشکی نشان داد که این علف هرز در محدوده پتانسیل اسمزی 2/0- مگاپاسکال نسبت به تیمار شاهد، درصد جوانه­زنی تغییرات کمتری داشت و با افزایش تنش خشکی از 4/0- مگاپاسکال درصد جوانه­زنی با شیب بیشتری کاهش یافت (شکل 2). به­طوری­که درصد جوانه­زنی از 62 به 22 درصد کاهش یافت و در پتانسیل اسمزی 8/0– مگاپاسکال جوانه­زنی این علف هرز کاملاً متوقف شد (شکل 2). بر اساس معادله لجستیک سه­پارامتره 50 درصد بازدارندگی حداکثر درصد جوانه­زنی علف هرز دینبرا در 49/0- مگاپاسکال برآورد شد. پاسخ علف­های هرز گرامینه به سطوح مختلف تنش خشکی در آزمایش­های خشکی متفاوت بوده، به­طوری­که تحقیق ویلر و همکاران (Weller et al., 2019) بر گونه دینبرا نشان داد درصد جوانه­زنی در شرایط بدون تنش 80 درصد و در شرایط تنش خشکی 8/0- مگاپاسکال به 20 درصد کاهش یافت. همچنین تحقیق فرناندو و همکاران (Fernando et al., 2016) روی گونه Sw  Chloris virgataنشان داد که این گونه علف هرز باریک­برگ به تنش خشکی بسیار حساس و در سطح تنش خشکی 6/0- مگاپاسکال جوانه­زنی کاملاً متوقف شد. نتایج تحقیق بنونوتی و همکاران (Benvenuti et al., 2004) نشان داد که درصد جوانه­زنی پوشینک برنجی با افزایش تنش خشکی کاهش یافت و در شرایط 6/0- مگاپاسکال درصد جوانه­زنی به طور کامل متوقف شد. در شرایط عدم تنش خشکی درصد جوانه­زنی 80 درصد و با افزایش تنش خشکی به 2/0- مگاپاسکال، جوانه­زنی به 40 درصد رسید و نشان داد که علف هرز پوشینک برنجی به تنش خشکی بسیار حساس می­باشد. بر اساس نتایج تحقیق چوهان و جانسون (Chauhan & Johnson, 2008) تنش خشکی مورد نیاز برای کاهش 50 درصد حداکثر جوانه­زنی علف هرز مرغ خوشه قرمز 4/0– مگاپاسکال پیش­بینی شد.

شکل 2- اثر سطوح مختلف تنش خشکی بر درصد جوانه­زنی علف هرز دینبرا (خطوط نشان­دهنده برازش مدل سه­پارامتره لجستیک به داده­ها هستند. میله­های عمودی نشان­دهنده خطای استاندارد میانگین می­باشند).

Figure 2. Effect of different levels of drought stress on germination percentage of Dinebra (The lines represent a three-parameter logistic model fit to the data. Vertical bars represent ±standard error of the mean .(

آزمایش شوری

در شرایط عدم شوری درصد جوانه­زنی علف هرز دینبرا 85 درصد و با افزایش تنش شوری به 50 میلی­مولار درصد جوانه­زنی به 45 درصد رسید (شکل 3). در شرایط تنش شوری 100 میلی­مولار درصد جوانه­زنی به 22 درصد رسید. در سطح شوری 150 و 200 میلی­مولار درصد جوانه­زنی به ترتیب پنج و دو درصد بود و در سطح شوری 250 میلی­مولار جوانه­زنی کاملاً متوقف شد (شکل 3). برآورد سطح شوری مورد نیاز برای کاهش 50 درصد جوانه­زنی 54 میلی­مولار بود که نشان می­دهد این علف هرز به شوری خاک بسیار حساس بوده و از این رو در خاک­های شور توانایی رشد و گسترش آن کمتر خواهد بود. نتایج تحقیق چوهان (Chauhan, 2013) روی گونه Eragrostis tenella (L.) نشان داد که در سطح شوری 150 میلی­مولار جوانه­زنی متوقف شد و در سطح شوری 76 میلی­مولار 50 درصد بازدارندگی به­دست آمد. نتایج تحقیق مبلی و همکاران (Mobli et al., 2020) نشان داد که در سطح شوری 200 میلی­مولار جوانه­زنی علف هرز Brachiaria eruciformis کاملاً متوقف شد و شوری مورد نیاز برای کاهش 50 درصد جوانه­زنی 85 میلی­مولار پیش­بینی شد.

شکل 3- اثر سطوح مختلف تنش شوری بر درصد جوانه­زنی علف هرز دینبرا (خطوط نشان­دهنده برازش مدل سه­پارامتره لجستیک به داده­ها هستند. میله­های عمودی نشان­دهنده خطای استاندارد میانگین می­باشند).

Figure 3. Effect of different levels of salinity stress on germination percentage of Dinebra (The lines represent a three-parameter logistic model fit to the data. Vertical bars represent ±standard error of the mean).

آزمایش عمق دفن بذر

با افزایش عمق قرارگیری بذر در خاک، درصد سبزشدن علف­هرز دینبرا کاهش یافت و بیشترین درصد سبزشدن در سطح خاک 66 درصد بود (شکل 4). با افزایش عمق بذر به 5/0 سانتی­متر خاک درصد سبزشدن کاهش و به 42 درصد رسید. در عمق یک سانتی­متری خاک سبزشدن گیاهچه­های دینبرا 16 درصد بود. در عمق دو سانتی­متری سبزشدن علف هرز دینبرا به­طور کامل متوقف شد (شکل 4). 50 درصد رویش در عمق 61/0 سانتی­متری خاک بر اساس معادله لجستیک پیش­بینی شد. با­توجه­به سایز بذر و نیاز بذر برای جوانه­زنی به نور، با افزایش عمق دفن بذر درصد جوانه­زنی و سپس سبزشدن از خاک کاهش خواهد یافت. با­توجه­به قدرت عبور بذر از لایه خاک به دلیل مواد اندوخته­ای بذر و اندازه بسیار کوچک بذر، میزان سبزشدن کاهش خواهد یافت. باسکین و باسکین (Baskin & Baskin, 1998) بیان کردند اندازه بذر کوچک، دارا بودن اکسیژن کم در بذر (Hypoxia) و سرعت کم انتشار گاز در اعماق بیشتر بر سبزشدن بذر علف­های هرز با دفن عمق ارتباط دارد.

شکل 4- اثر عمق دفن بذر بر سبزشدن علف هرز دینبرا  (خطوط نشان­دهنده برازش مدل سه­پارامتره لجستیک به داده­ها هستند. میله­های عمودی نشان­دهنده خطای استاندارد میانگین می­باشند).

Figure 4. Effect of seed burial depth on emergence of Dinebra weed (The lines represent a three-parameter logistic model fit to the data. Vertical bars represent ±standard error of the mean).

نتیجه تحقیق ویلر و همکاران
 (Weller et al., 2019) بر گونه دینبرا نشان داد که درصد سبزشدن علف هرز در عمق­های مختلف دفن در بذرهای جدید و قدیم متفاوت بود و به­طور کلی از عمق یک­سانتی متری خاک درصد رویش علف هرز کاملاً متوقف شد و در سطح خاک بیشترین درصد سبزشدن مشاهده شد. همچنین در عمق 5/0 سانتی­متری خاک در بذور جدید درصد سبزشدن 20 درصد بود.

نتایج تحقیق چوهان و همکاران
 (Chauhan et al., 2018) نشان داد که با افزایش قرارگیری بذر در عمق خاک درصد سبزشدن علف هرز Chloris truncate کاهش یافت و در عمق سه سانتی­متری خاک سبزشدن کاملاً متوقف شد. همچنین عمق دفن بذر که منجر به کاهش 50 درصد سبزشدن شد معادل 7/0 سانتی­متر پیش­بینی شد.

نتیجه­گیری کلی

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که علف هرز دینبرا فتوبلاستیک است و برای حداکثر جوانه­زنی نیاز به نور دارد و شخم در شب باعث کاهش جوانه­زنی این گیاه خواهد شد. دمای مناسب برای جوانه­زنی این علف هرز 20/30 درجه سانتی­گراد در شرایط روشنایی/تاریکی به دست آمد. به نظر می­رسد کاشت در محدوده دمایی 15/25 درجه سانتی­گراد منجر به کاهش تداخل این علف هرز با گیاهان زراعی و گل­های فصلی خواهد شد. همچنین، در پاسخ به تنش­های محیطی مانند شوری و خشکی نتایج نشان داد که این علف هرز بسیار حساس می­باشد و می­توان پیش­بینی کرد که حضور این علف هرز در شرایط خاک­های شور و همچنین در شرایط تنش رطوبتی کمتر خواهد بود. با­توجه­به اندازه بسیار ریز بذر، استفاده از شخم (عمق شخم بیشتر از 2 سانتی­متر) در زمان تهیه بستر بذر منجر به کاهش سبزشدن این علف هرز و در نتیجه کاهش رقابت آن با گیاه نیشکر و همچنین گل­های فصلی در فضای سبز شهری خواهد شد.

سپاسگزاری

یافته­های این تحقیق مستخرج از طرح پژوهشی به شماره 10/981 می­باشد. نویسندگان این مقاله از معاونت پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان جهت تامین اعتبار هزینه طرح تقدیر و تشکر می­کند.

منابع

Altop, E.K., Mennan, H., Phillippo, C.J. and Zandstra, B.H. 2015. Effect of the burial depth and environmental factors on the seasonal germination of bearded sprangletop (Leptochloa fusca [L.] K unth ssp. fascicularis [L am.] N. S .now). Weed Biol. Manage. 15(4): 147-158.

Baskin, C.C. and Baskin, J.M. 1998. Seeds: Ecology, biogeography, and evolution of dormancy and germination. San Diego, CA: Academic. 666.

Benvenuti, S., Dinelli, G. and Bonetti, A. 2004. Germination ecology of Leptochloa chinensis: A new weed in the Italian rice agro‐environment. Weed Res. 44(2): 87-96.

Benvenuti, S., Macchia, M. and Miele, S. 2001. Quantitative analysis of emergence of seedlings from buried weed seeds with increasing soil depth. Weed Sci. 49(4): 528–535.

Bhatt, A., Gairola, S., Carón, M.M., Santo, A., Murru, V., El-Keblawy, A. and Mahmoud, T. 2020. Effects of light, temperature, salinity, and maternal habitat on seed germination of Aeluropus lagopoides (Poaceae): An economically important halophyte of arid Arabian deserts. Botany. 98(2): 117-125.

Bolfrey-Arku, G.E., Chauhan, B.S. and Johnson, D.E. 2011. Seed germination ecology of itchgrass (Rottboellia cochinchinensis). Weed Sci. 59(2(: 182-187.

Chauhan, B.S. 2011. Crowfootgrass (Dactyloctenium aegyptium) germination and response to herbicides in the Philippines. Weed Sci. 59(4): 512-516.

Chauhan, B.S. 2013. Seed germination ecology of feather lovegrass [Eragrostis tenella (L.) Beauv. Ex Roemer & JA Schultes]. PLoS One. 8(11): e79398.

Chauhan, B.S. and Johnson, D.E. 2008. Germination ecology of goosegrass (Eleusine indica): An important grass weed of rainfed rice. Weed Sci. 56(5): 699-706.

Chauhan, B.S. and Johnson, D.E. 2010. The role of seed ecology in improving weed management strategies in the tropics. Adv. Agron. 105: 221-262.

Chauhan, B.S., Abugho, S.B., Amas, J.C. and Gregorio, G.B. 2013. Effect of salinity on growth of barnyardgrass (Echinochloa crus-galli), horse purslane (Trianthema portulacastrum), junglerice (Echinochloa colona), and rice. Weed Sci. 61(2): 244-24.

Chauhan, B.S., Manalil, S., Florentine, S. and Jha, P. 2018. Germination ecology of Chloris truncata and its implication for weed management. PLoS One. 13(7): e0199949.

Fernando, N., Humphries, T., Florentine, S.K. and Chauhan, B.S. 2016. Factors affecting seed germination of feather fingergrass (Chloris virgata). Weed Sci. 64(4): 605-61

Humphries, T., Chauhan, B.S. and Florentine, S.K. 2018. Environmental factors effecting the germination and seedling emergence of two populations of an aggressive agricultural weed; Nassella trichotoma. PLoS One. 13(7): e0199491.

Jayakumar, M., Rajavel, M. and Surendran, U. 2020. Biology and phenology of predominant weed species in lowland rice ecosystems. Indian J. Weed Sci. 52(1): 78-81.

Karar, R.O., Mohamed, B.F. and Marrs, R.H. 2005. Factors influencing the weed flora in the Gezira Scheme, Sudan. Weed Res. 45(2): 121-129.

Kheyrandish, S. and Elahifard, E. 2014. Effect of some environmental factors on germination of some weeds in sugarcane (Saccharum officinarum L.) fields of Khuzestan. 13 Iranian Crop Sciences Congress & 3rd Iranian Seed Science and Technology Conference. Karaj. August 24-26.

Lim, C.A.A., Awan, T.H., Sta. Cruz, P.C. and Chauhan, B.S. 2015. Influence of environmental factors, cultural practices, and herbicide application on seed germination and emergence ecology of Ischaemum rugosum Salisb. PloS One. 10(9): e0137256.

Mennan, H. and Ngouajio, M. 2006. Seasonal cycles in germination and seedling emergence of summer and winter populations of catchweed bedstraw (Galium aparine) and wild mustard (Brassica kaber). Weed Sci. 54(1): 114-120.

Michel, B.E. and Kaufmann, M.R. 1973. The osmotic potential of polyethylene glycol 6000. Plant Physiol. 51: 914-916.

Mobli, A., Mollaee, M., Manalil, S. and Chauhan, B.S. 2019. Germination ecology of Brachiaria eruciformis in Australia and its implications for weed management. Agron. 10(1): p.30.

Mojab, M., Hosseini, M. and Karimian Klishadrokhi, M. 2018. Germination Ecology of Johnsongrass seeds (Sorghum halepense (L.) PERS.). Iranian Plant Prot Res. 31(3): 433-444. (In Persian)

Nosratti, I., Almaleki, S. and Chauhan, B.S. 2019. Seed germination ecology of soldier thistle (Picnomon acarna): An invasive weed of rainfed crops in Iran. Weed Sci. 67(2): 261-266.

Rao, A.S. and Kiran, G.G.R. 2012. Sugarcane weed flora in Krishna agro climatic zone of andhra pradesh. J. Sugarcane Res. 2(2): 66-69.

Rawat, A., Chaudhary, C.S., Upadhyaya, V.B. and Jain, V. 2012. Efficacy of bispyribac-sodium on weed flora and yield of drilled rice. Indian J. Weed Sci. 44(3): 183-185.

Rezvani, M., Nadimi, S., Zaefarian, F. and Chauhan, B.S. 2021. Environmental factors affecting seed germination and seedling emergence of three Phalaris species. Crop Prot. 148: 105743

Snow, N. and Peterson, P.M. 2012. Nomenclature notes on Dinebra, Diplachne, Disakisperma, and Leptochloa (Poaceae: Chloridoideae). Phytoneuron. 71: 1–2.

Subbulakshmi, S., Subbian, P., Saravanan, N. and Prabakaran, N. 2009. Weed shift in a maize (Zea mays L.)—sunflower (Helianthus annuus L.) cropping system. Acta Agron. Hung. 57(2):.111-117.

Tanji, A., 2020. Notes about two summer annual grass weeds in Morocco: Dinebra retroflexa and Cenchrus longispinus (Poaceae). Fl. Medit. 30: 113-119

Vaghasia, P.M., Bhalu, V.B. and Kavani, R.H. 2014. "Influence of pre and post-emergence herbicides in groundnut (Arachis hypogaea L.)." J. Oilseeds Res. 31(1): 37-40.

Weller, S.L., Florentine, S.K. and Chauhan, B.S. 2019. Influence of selected environmental factors on seed germination and seedling emergence of Dinebra panicea var. brachiata (Steud.). Crop Prot. 117: 121-127.