بررسی مقاومت بیوتیپ های یولاف وحشی (Avena ludoviciana) به علفکش های کلودینافوپ پروپارژیل، پینوکسادن و مخلوط آنها

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 1،

2 2،

چکیده

به منظور بررسی مقاومت بیوتیپ‌های یولاف وحشی جمع آوری شده از استان‌های خوزستان و فارس به علف‌کش‌های کلودینافوپ‌پروپارژیل، پینوکسادن و مخلوط آنها )تراکسوس(، آزمایش‌های زیست سنجی بذر در گلدان و در پتری‌دیش بر روی هشت بیوتیپ یولاف وحشی مشکوک به مقاومت و یک بیوتیپ حساس به علف‌کش، طی سال‌های 89-1388 در موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور انجام گرفت.  در آزمایش‌های زیست سنجی گلدانی که در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام گرفت، بیوتیپ‌های یولاف وحشی در مرحله 2 تا 4 برگی در دامنه ای از 25/0 تا 16 برابر دز توصیه شده از هر علف‌کش سم پاشی شدند. بر این اساس با توجه به دز توصیه شده هر علف‌کش (8/0، 45/0و 5/1 لیتر در هکتار به ترتیب برای کلودینافوپ‌پروپارژیل ،پینوکسادن و تراکسوس) دزهای به کار رفته برای کلودینافوپ‌پروپارژیل شامل0، 16، 32، 64، 128، 256، 512 و 1024 گرم ماده موثره در هکتار، علف‌کش پینوکسادن 0، 25/11، 5/22، 45، 90، 180، 360 و 720 گرم ماده موثره در هکتار و علف‌کش تراکسوس 0، 87/16، 75/33، 5/67، 135، 270، 540 و 1080 گرم ماده موثره در هکتار بودند.  در آزمایش‌های زیست‌سنجی در پتریدیش، بعد از تعیین غلظت تفکیک کننده( 05/0، 03/0 و 01/0 میلی‌گرم ماده موثره در لیتر به ترتیب برای کلودینافوپ‌پروپارژیل ، پینوکسادن و تراکسوس) دامنه‌ای از 25/0 تا 16 برابر غلظت تفکیک کننده از هر علف‌کش بر روی بذور جوانه زده اعمال شد. نتایج حاصل از این آزمایش‌ها نشان داد که تمام بیوتیپ‌ها به کلودینافوپ‌پروپارژیل مقاوم می‌باشند و مقاومت عرضی به علف‌کش‌های کلودینافوپ‌پروپارژیل، پینوکسادن و مخلوط آنها )تراکسوس) در بیوتیپ‌های مورد مطالعه خوزستان وجود داشت.  بیش از 37% درصد بیوتیپ‌ها توسط پینوکسادن و یا تراکسوس کنترل شدند و درجه مقاومت تمام بیوتیپ‌ها به تراکسوس پایین تر از درجه مقاومت آنها به سایرعلف‌کش‌ها بود. 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Investigation of Wild Oat (Avena ludoviciana) Biotypes Resistance to the Clodinafop propargyl, Pinoxaden Herbicides and their Mixture.

نویسندگان [English]

  • Zinab Najafi 1
  • Seyed Vahid Eslami 2
  • Eskandar Zand
چکیده [English]

In order to evaluate the resistance of wild oat bitypes to clodinafop-propargyle, pinoxaden and their mixture (traxos), collected from Fars and Khoozestan provinces, pot and Petri dish bioassay studies were conducted on 8 suspected to resistance wild oat biotypes as well as one susceptible biotype at Iranian Research Institute of Plant Protection during 2008-2009. In pot bioassay experiments which were conducted as RCBD with four replications, wild oat plants were sprayed during 2-4 leaves stage using 0.25-16 times the recommended dose. Based on herbicide recommended rates (0.8, 0.45 and 1.5 l/ha for clodinafop-propargyle, pinoxaden and traxos, respectively), the applied doses were 0, 16, 32, 64, 128, 256, 512 and 1024 g ai ha-1 for clodinafop-propargyle, 11.25, 22.5, 45, 90, 180, 360 and 720 g ai ha-1 for pinoxaden and 16.87, 33.75, 67.5, 135, 270,540 and 1080 g ai ha-1 for traxos. In Petri dish bioassay studies, after determination of discriminating dose for each herbicide (0.05, 0.03 and 0.01 mg ai/l for clodinafop-propargyle, pinoxaden and traxos respectively), dose response experiments using 0.25-16 times of the discriminating dose were conducted on germinated seeds. The results indicated that all biotypes was resistant to clodinafop propargyl and cross resistance to clodinafop-propargyle, pinoxaden and their mixture (traxos) in Khoozestan populations were confirmed. Greater than 37% of biotypes were controlled by pinoxaden or traxos herbicides and the resistance level  of all biotypes to traxos was lower than other herbicides.

کلیدواژه‌ها [English]

  • cross resistance
  • discriminate dose
  • Dose-response

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار