کاربرد منحنی‌های القاء فلورسنس در کنترل تاج‌خروس ریشه قرمز Amaranthus retroflexus و تاج‌ریزی سیاه Solanum nigrum

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه زراعت دانشگاه خرم آباد

2 گروه زراعت دانشگاه مشهد

3 گروه زراعت دانشگاه فردوسی مشهد

4 موسسه تحقیقات گیاهپزشکی

5 کارشناس ارشد

چکیده

به­منظور تشخیص چگونگی تحت تأثیر قرار گرفتن منحنی کاتسکی و پارامترهای آن، دو آزمایش دُز- پاسخ جهت اندازه­گیری فلورسنس کلروفیل توسط
علف‌کش‌های دس­مدیفام+ فن­مدیفام+ اتوفومیست و کلریدازون و کلوپیرالید بر روی دو گونه علف­هرز تاج­خروس ریشه قرمز و تاج­ریزی سیاه در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی در سال 1392 انجام شد. بر پایۀ نتایج ارزیابی چشمی، علف­هرز تاج­ریزی سیاه بالاترین حساسیت را نسبت به علف‌کش دس­مدیفام + فن­مدیفام + اتوفومیست نشان داد، بطوریکه کاربرد 25/308 گرم مادۀ مؤثره در هکتار از این علف‌کش منجر به کنترل 100% این علف­های­هرز در 21 روز پس از کاربرد علف‌کش شده بود. نتایج آزمایشات کلروفیل فلورسنس نشان داد شدت اثر کاربرد هر یک از علف‌کش‌های فوق در علف­هرز تاج­ریزی سیاه بیشتر از علف­هرز تاج­خروس ریشه قرمز بود. بطوریکه منحنی کاتسکی در چهار ساعت پس از اعمال علف‌کش دس­مدیفام+ فن­مدیفام+ اتوفومیست از همان اولین دُز کاربردی در هر دو علف­هرز بصورت صاف و خطی درآمده درحالیکه علف‌کش کلریدازون در علف­هرز تاج­ریزی سیاه از همان اولین دُز بکار رفته 25/81 گرم مادۀ مؤثره در هکتار و در علف­هرز تاج­خروس ریشه قرمز از دُز کاربردی 325 گرم مادۀ مؤثره در هکتار تا حداکثر دُز 2600 گرم مادۀ مؤثره در هکتار، میزان فلورسنس را کاهش داد. براساس مشاهدات چشمی، علف‌کش کلریدازون تأثیر معنی­داری بر کنترل علف­های­هرز تاج­ریزی سیاه و تاج­خروس ریشه قرمز داشت و نیز علف‌کش کلوپیرالید علف­هرز تاج­ریزی سیاه را بهتر از تاج­خروس ریشه قرمز کنترل کرد. کاربرد علف‌کش کلوپیرالید در دُز کاربردی 240 گرم مادۀ مؤثره در هکتار در علف­هرز تاج­خروس ریشه قرمز و نیز در دُزهای 180 و 240 گرم مادۀ مؤثره در هکتار علف­هرز تاج­ریزی سیاه میزان فلورسنس را کاهش داده و منحنی کاتسکی را بصورت خطی صاف و مستقیم تبدیل کردند. در بین پارامترهای فلورسنس، تغییرات نسبی فلورسنس در مرحلۀ (Fvj) J  و مساحت بین منحنی کاتسکی و(Area) Fm  به شدت کاهش پیدا کردند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Using florescence induction curve on the control of Amaranthus retroflexus and Solanum nigrum

نویسندگان [English]

  • Aliasghar chitband 1
  • Reza ghorbani 2
  • mohammadHassan Rashedmohassel 3
  • mohammadAli Baghestani 4
  • mahboube nabizadeh 5
چکیده [English]

In order to determine how exposure affects the Kautsky curve and its parameters, two dose-response experiments were carried out for chlorophyll fluorescence measuring.The treatments involved desmedipham + phenmedipham+ ethofumesate, chloridazon and clopyralid on redroot pigweed (Amaranthusretroflexus L.)andblack nightshade (Solanum nigrum L.) at the research glasshouse of Agricultural Faculty of Ferdowsi University of Mashhad, Iran, during 2013. On the base of observation evaluation results, Solanum nigrum showed the highest susceptibility to desmedipham + phenmedipham + ethofumesate, so that application of 308.25 g a.i. ha-1 of herbicide resulted in 100 percent control, 21 days after treatment. The results of chlorophyll fluorescence showed that the mentioned herbicides effect was more in S. nigrum than in A.retroflexus.As Kautsky curve were affected and changed in an almost horizontal lines by desmedipham + phenmedipham + ethofumesate in both weed species at 4 HAS at doses of 51.38 mg a.i. ha-1,whereasthefluorescence rate was reduced in S. nigrum and A.retroflexusat doses of 81.25 and 325 mg a.i. ha-1 respectively bychloridazon. According to visual observations, chloridazon had significant effect on the control of Solanum nigrum and Amaranthus retroflexus, and clopyralid controlled Solanum nigrum better than Amaranthus retroflexus. Thefluorescence rate was decreased at doses of 240 mg a.i. ha-1 inA. retroflexus, 180 and 240 mg a.i. ha-1 for S. nigrum, and therefore, Kautsky curve was changed entirely. Among fluorescence parameters, Fvj andArea parameters were severely reduced.

کلیدواژه‌ها [English]

  • dose-response
  • Fvj
  • Kautsky curve
  • photosynthetic apparatus
  • visual observations

مراجع

Abd El- Gani, M.M. and Amer, W.M. 2003. Soil- vegetation relationships in a coastal desert plain of southern Sinai, Egypt. J. Arid Env. 55: 607 – 628.
Blanco-Moreno, J.M., Chamorro, L. and Sans, F.X. 2006. Spatial and temporal patternsof Lolium rigidum–Avena sterilis mixed populations in a cereal field. Weed Res.46: 207–218.
Booth, B.D., Murphy, S.D. and Swanton, C.J. 2003. Weed ecology in natural and agricultural systems. CABI Publishing. 303 Pp.
Clay, S.A., Lems, G.J. and Clay, D.E. 1999. Sampling weed spatial variability on afieldwide scale.Weed Sci. 47: 674–81.
Davis, P.H. 1965-1985. Flora of Turkey. Edinburgh at the University of Press. V: 1-10
Frick, B. and Thomas A.G. 1992. Weed survey in different tillage systems in Southeastern Ontario field crops. Can. J. Plant Sci. 72: 1337-1347.
Hamouz, P., Hamouzova, K. Holec, J. and Tyšer, L. 2013. Impact of site-specific weedmanagement on herbicide savings and winter wheat yield. Plant, Soil and Env. 59: 101–7.
Hassannejad, S. 2010. Identification and weed mapping of weeds in wheat, barley, and alfalfa fields of East Azerbaijan with geographical information system (GIS). PhD Thesis (In Persian).
Hassannejad, S. and Porheidar Ghafarbi, S. 2013. Weed flora survey in alfalfa (Medicago sativa L.) fields of Shabestar (northwest of Iran). Arch. Agro. Soil Sci: 971-991.
Hassannejad, S., Porheidar Ghafarbi, S., Abbasvand, E., and Ghisvandi, B. 2014. Quantifying the effects of altitude and soil texture on weed species distribution in wheat fields of Tabriz, Iran. J. B. Env. Sci. (JBES): 5: 590-596.
Kochaki, A., Nasiri Mahallati, M., Tabrizi, L., Azizi, G., and Jahan, M. 2006. Assessment of species diversity, functional, and structure of weeds communities in wheat and beta fields of different provinces of country. Iranian J. Agro. Exp. (In Persian). 1: 124-129.
Koller, M. and Lanini, W.T. 2005. Site specific herbicide application based on weed maps provideeffective control. California Agri. 59: 182 – 187.
Lops, J. and Smilauer, P. 2003. Multivariate Analysis of Ecological data using CANOCO. Cambridge university press. 283 Pp.
Mirdavoodi, H.R. and ZahediPor, H.A. 2005. Determination of species diversity suitable model for plant communities of Migan disert of Arak and the effects of some ecological agents on that. J. Pazh. Sazan. (In Persian). 68: 56-65.
Nordmeyer, H. and Dunker, M. 1999. Variable weed densities and soil properties in a weed mapping concept for patchy weed control. Proceedings of the 2nd European Conference on Precision Agriculture, Sheffield Academic Press, Sheffield, Pp. 453–462.
Poggio, S.L., Sattorre, E.H., and Fuente, E.B. 2004. Structure of weed communities occurring in pea and wheat crops in the Rolling pampa (Argentina). Agriculture, Eco. Env. 103, 225-235.
Porheidar Ghafarbi, S., and Hassannejad, S. 2013. Identification and survey of weed community indices in alfalfa fields of Shabestar. Sus. Agri. J. Vol. 33: 17- 87.
Qian, H. 2009. Beta diversity in relation to dispersal ability for vascular plants in North America. J. Biogeography. 18: 327 – 332.
Rechinger, K.H. 1963-2007. Flora Iranica. Akademische Durck-u.Verlagsanstalt Graz-Austria. V: 1-170.
Thomas, A.G. 1985. Weed survey system used in Saskatchewan for cereal and oilseed crops. Weed Sci. 33: 34-43.
Thomas, A.G. and Dale, M.R.T. 1991a. Weed survey system used in Saskatchewan for cereal and oil seed crops. Weed Sci. 33: 34-43.
Thomas, A.G. and Dale, M.R.T. 1991b. Weed community structure in spring-seeded crops in Manitoba. Can. J. P. Sci. 71: 1069-1080.
Tracy, B., Renne, I., Gerrish, j., and Sanderson M. 2004. Effects of plant diversity on invasion of weed species in experimental pasture communities. Basic Appli. Eco. 5: 543-550.
Van der Maarel, E. and Franklin, J. 2013. Vegetation Ecology. 2nd end.Wiley-Blackwell, Oxford.
Wilson, B. S. and Brain, P. 1991. Long term stability of Alopecurus myosuroides within cereal fields. Weed Res. 31: 367–73.
دانش علف‌های هرز ایران
دوره 12، شماره 2
اسفند 1395
صفحه 151-169

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار